Jak dla mnie idealne zakończenie tej serii. Może i odrobinę cukierkowe i przewidywalne, ale... Nie mogę na to narzekać, po tym jak spojrzę na moją opinię części trzeciej, cytuję "dlaczego, do cholery akurat tu nie mogło pozostać cukierkowo?".
No więc tu jest odrobinę cukierkowo. Ale to tylko na końcu. Przez mniej więcej pół książki żyjemy w ciągłym strachu o Rose i jej towarzyszy. Mówię serio: śniło mi się, że uciekam samochodem z Ameryki do Niemiec, aż dojechałam do Gdańska (WTF?) i gonią mnie strażnicy. Dobra, ale wracając do tematu. To, kim okazało się zaginione dziecko Dragomirów? o.O Masakra. To kim okazał się morderca? Taki sam zonk, choć trochę przedwczesny, dzięki jakże elokwentnym komentarzom nieoficjalnych tłumaczek. :/ Ale o tym jeszcze później.
Ostatnie strony już nieco schematyczne, ale co z tego. Szkoda mi tylko Adriana. No i ciekawa jestem, co się stało z Sydney...

Wracając do tematu tłumaczenia: niestety miałam to nieszczęście czytać nieoficjalne tłumaczenie, z braku dostępu to oficjalnej wersji i z lenistwa, żeby zrzucić oryginał na czytnik. Czytało się tragicznie, nie wiem, czy "tłumaczki" miały jakiekolwiek pojęcie o przekładzie na polski, ale okej. Angielskiego nie można tłumaczyć dosłownie! Eventually przetłumaczone na ewentualnie (taa, tzw. false friend), nikt nie wpadł na to, że since oznacza także ponieważ i skoro, a nie tylko odkąd. Niektóre zdania były wręcz przekomiczne. Nie mówiąc już o tym, że sztylety jakimś cudem stały się kołkami, a wpływ - kompulsją... Ale jakoś dotrwałam do końca.

Jak dla mnie idealne zakończenie tej serii. Może i odrobinę cukierkowe i przewidywalne, ale... Nie mogę na to narzekać, po tym jak spojrzę na moją opinię części trzeciej, cytuję "dlaczego, do cholery akurat tu nie mogło pozostać cukierkowo?".
No więc tu jest odrobinę cukierkowo. Ale to tylko na końcu. Przez mniej więcej pół książki żyjemy w ciągłym strachu o Rose i jej...