Nie wiem co mną ostatnio kieruje, że sięgam po książki, które zwykle mnie odpychają. I nie chodzi o demony, anioły i tym podobne stworzenia, ale o irytujące środowisko - amerykańskie nastolatki. Wiem, że któryś raz już o tym wspominam, ale niestety, muszę ;)
Tym razem spodobał mi się pomysł walki o duszę dziewczyny. Nie przeszkadzało mi, iż Gabriel wcale nie był taki anielski jak powinien być anioł - dodawało to tylko smaczku przy czytaniu. Genialne również było przedstawienie diabła jako stworzenia, które może mieć ludzkie odruchy i pozytywne emocje.
W dodatki pojawiające się imiona diabłów - Lucjusz, Belial, Berith, a także pies Cerber sprawiały, że czuło się to wyimaginowane piekło. Podobały mi się również opisy demonów, piekła i nieba. Były tak konstruowane, że nie było problemu z wyobrażeniem sobie niczego.
Jednak co psuło całą historię? Oczywiście główna bohaterka, która z początku wydawała się inna niż dotychczasowe postacie z innych książek - pochodząca z mocno wierzącej rodziny (Mary, Mary, Mary i Mary ^^), jednak wydalona ze szkoły katolickiej, w dodatku trenuje judo. Mylny początek, bo Frannie irytowała mnie i koniec kropka. O Tylor w ogóle już nie wspomnę...

W każdym razie, potyczki Lucjusza i Gabriela przypadły mi do gustu, więc jeśli potrzebujecie czegoś lekkiego, to polecam.

Nie wiem co mną ostatnio kieruje, że sięgam po książki, które zwykle mnie odpychają. I nie chodzi o demony, anioły i tym podobne stworzenia, ale o irytujące środowisko - amerykańskie nastolatki. Wiem, że któryś raz już o tym wspominam, ale niestety, muszę ;)
Tym razem spodobał mi się pomysł walki o duszę dziewczyny. Nie przeszkadzało mi, iż Gabriel wcale nie był taki...