Siedem szklanek to nie jest lektura dla każdego bo nie każdy mentalnie będzie w stanie przetrawić tę powieść. A zdecydowanie warto. Ja jestem pod wrażeniem. Bo ten doskonały debiut Pani Magdaleny Zych, idealnie wpisujący się w nurt literatury współczesnej, społecznej, i na koniec homoseksualnej bawi, zastanawia, oddziałuje na uczucia i mam nadzieję, uczy tolerancji i lojalności, przedstawia nam rzeczywistość ludzi zagubionych wśród stereotypów, wśród narzuconych ograniczeń. W zależności oczywiście od granicy smaku, tolerancji, upodobań, myślę jednak, że nie szokuje a niesie ze sobą wiedzę o ludziach, o pojęciu odmienności w społeczeństwie, o przełamywaniu tabu, o sposobie na poszukiwanie własnej tożsamości i prawdy o sobie.

Dwie przeciwności Emil i Kuba. Pierwszy ekscentryczny prowokator głośny artysta-malarz, oryginalny i do bólu obnoszący się ze swoją innością, choćby poprzez malowanie i ubieranie damskiej garderoby. Zawsze otaczający się świtą, imprezowicz i intelektualista, a tak naprawdę samotny i poszukujący bliskości. Homo czy biseksualista? Bardziej kobiecy czy jednak męski? Pragnący adoracji zarówno ze strony mężczyzn jak i kobiet bierze sobie za kolejny obiekt do zdobycia właśnie jego, Kubę. Ten zaś wycofany i może trochę bez wyrazu, student anglistyki, całkowicie oddaje siebie, jakim był do tej pory, przybiera nową postać, staje się przy Emilu kimś zupełnie innym. Początkowo zdystansowany odrzuca możliwość bycia gejem, nie dopuszczając do głosu tego, kim się staje. A staje się zależny od Emila, który nim całkowicie zawładnął.
Jak mogą wyglądać relacje dwóch tak różnych osób?

Emil intryguje. To jakby dwie osoby w jednej, afiszuje się ze swoją innością jednak niechętnie odnosi się do parad równości i związanych z tym manifestów orientacji seksualnej. Jego styl bycia i styl ubierania wynika z jego charakteru i upodobań a nie chęci szokowania i siania zgorszenia. Taki właśnie pogląd próbuje przedstawić autorka. Chce obudzić w czytelniku tolerancję wobec homoseksualistów, wobec samego faktu ich współistnienia obok nas. Ale bez nacisku, bez zmuszania, po prostu pozostawiając ocenę czytelnikowi, pozwala mu obserwować, zastanawiać się, wnikać w atmosferę środowiska i przyjrzeć mu się z bliska.

Bohaterowie nie są jednoznaczni, sami szukają siebie, próbując odnaleźć się w swoich wyborach, trafnych lub mniej. Nie mogą być do końca sobą…

Magdalena Zych pokazuje nam jak oswoić odmienność, chce nauczyć nas, że ludzi nie ocenia się po wyglądzie, nie on jest najważniejszy. Inność nie jest zła, choć często w naszym społeczeństwie nie jest akceptowana, postrzegana jako dziwactwo, a w najgorszym wypadku jako dewiacja czy zboczenie. A tutaj się udowadnia, że jest inaczej.

Język i styl autorki przypadły mi do gustu. Ogromny plus za to, iż potrafiła idealnie dopasować styl wysławiania się do charakteru i orientacji bohatera. Błyskotliwy humor, język ostry, a zarazem pozwalający rozpływać się w powieści. Wplatanie w powieść cytatów i tekstów piosenek dodaje uroku i charakteru toczącym się wydarzeniom.

Zwraca uwagę częsta zmiana narratora w powieści, co może trochę mylić i wprowadzać chaos, ale nie przeszkadza. Ta powieść to zarazem wyzwanie i uczta intelektualna. Autorka zachwyca licznymi nawiązaniami do literatury, muzyki, kultury w różnych wymiarach. Podobało mi się, że większość wstawek w języku francuskim czy angielskim nie była tłumaczona, co tym bardziej podkreśla charakter i poziom tej powieści. Może niektórym przeszkadzać, ale wydaje mi się, że w połączeniu z tematyką składa się to w doskonałą całość, będącą naprawdę pozycją wymagającą pewnej wiedzy czy otwartości umysłu.

Mówić o tolerancji i zwalczaniu stereotypów jest łatwo ale dobrze, jeśli idą za tym argumenty, a takie w dobrze skrojonym kawałku prozy dostarcza nam autorka tej powieści.
Polecam!

Siedem szklanek to nie jest lektura dla każdego bo nie każdy mentalnie będzie w stanie przetrawić tę powieść. A zdecydowanie warto. Ja jestem pod wrażeniem. Bo ten doskonały debiut Pani Magdaleny Zych, idealnie wpisujący się w nurt literatury współczesnej, społecznej, i na koniec homoseksualnej bawi, zastanawia, oddziałuje na uczucia i mam nadzieję, uczy tolerancji i...