"Dziewiąta Runa" jest pierwszą z cyklu książek, których głównym bohaterem jest profiler policyjny - Hubert Meyer. Niezaznajomionym z twórczością autorki wyjaśniam, że "Dziewiąta Runa", to drugie wydanie powieści znanej pod poprzednim tytułem jako "Sprawa Niny Frank". Jest to debiut literacki Katarzyny Bondy, co niestety widać w treści książki. Na krytykę zasługuje bardzo niespójna postać "głównej ofiary", czyli tytułowej Niny Frank. Nie da się racjonalnie wytłumaczyć jak postać ta może nagle zmienić się z niewinnej i grzecznej młodej dziewczyny z lolitę, następnie w seksualnego drapieżnika po to, aby następnie zostać uległą ofiarą seksualnych gier swojego partnera, którego po długim czasie następnie udaje jej się niemal z dnia na dzień zdominować. Co więcej Nina Frank pomimo siły i energii, którą wręcz kipi, nagle okazuje się delikatną kobietą o czułym wnętrzu. Takie zmiany osobowości nakazują podejrzewać Ninę Frank o schizofrenię, a na pewno taki odbiór postaci nie był zamierzeniem autorki.

Czytając "Dziewiątą runę" nie uniknąłem naturalnych porównań z "Tylko martwi nie kłamią", czyli drugim tomem cyklu o Hubercie Meyerze, który przeczytałem wcześniej. Z tego powodu powieść utraciła dla mnie świeżość pomysłu, jakim było obsadzenie w głównej roli profilera policyjnego, czego w Polsce nikt dotąd przed Bondą nie zrobił. Porównując obie powieści widać wyraźnie, że autorka rozwinęła się, co jednocześnie świadczy na niekorzyść "Dziewiątej runy", która obarczona jest brakiem doświadczenia autorki, która dopiero debiutowała jako pisarka kryminałów.

Kolejną rzeczą, która nie przypadła mi do gustu, jest wplecenie w powieść kryminalną wątku ezoterycznego. W moim osobistym odczuciu elementy paranormalne powinny istnieć wyłącznie w twórczości autorów horrorów pokroju mistrza Stephena Kinga, natomiast sięgając po kryminał czytelnik ma prawo oczekiwać, że wybrana przez niego książka będzie się trzymać sztywno reguł gatunku, którymi w kryminałach są przede wszystkim racjonalność i żelazna logika. To moje prywatne zdanie, z którym nie każdy musi się zgadzać, jednakże z niepokojem obserwuję tendencję do takich właśnie zagrań wśród autorów kryminałów (np. Camilla Läckberg i jej "Latarnik").

Za co najmniej niedokończony trzeba uznać wątek dotyczący życia osobistego głównego bohatera. Oczywistym jest, że Katarzyna Bonda zamieszczają w powieści informacje dotyczące małżeństwa Huberta Meyera chciała uczynić jego postać bardziej ludzką i nadać mu cechy faceta z krwi i kości, który ma swoje problemy i życie po pracy. Niestety temat ten został potraktowany w książce "po macoszemu", wskutek czego niewiele dowiadujemy się co tak naprawdę działo się u Meyera w domu i jaka w rzeczywistości jest jego żona. Z kolei temat dzieci profilera został nawet nie tyle niedokładnie opisany, ile wręcz tylko zajawiony.

Pomimo wszystkich niedostatków książkę tę uważam za naprawdę dobrą. Jeśli ktoś nie czytał dotąd nic Katarzyny Bondy, polecam zacząć właśnie od "Sprawy Niny Frank/Dziewiątej Runy", po to aby wraz kolejnymi powieściami autorki obserwować coraz to lepszą jakość jej prozy.

"Dziewiąta Runa" jest pierwszą z cyklu książek, których głównym bohaterem jest profiler policyjny - Hubert Meyer. Niezaznajomionym z twórczością autorki wyjaśniam, że "Dziewiąta Runa", to drugie wydanie powieści znanej pod poprzednim tytułem jako "Sprawa Niny Frank". Jest to debiut literacki Katarzyny Bondy, co niestety widać w treści książki. Na krytykę zasługuje bardzo...