Chyba większość z nas nie raz zastanawiała się, jak to by było mieć jakiś nadprzyrodzony dar: zsyłać deszcz, wiatr, przemieniać się w ptaka i latać bez ograniczeń...


Gair znalazł się w gronie tych szczęściarzy. Dzięki tajemniczej Pieśni, która otacza go ze wszystkich stron może władać magią. Trafił jednak w niewłaściwe miejsce, gdzie bycie czarownikiem jest karane śmiercią. Sytuacja nie wygląda najlepiej; pozostaje więc albo uciekać, albo poddać się woli Zakonu. Jeśli nawet jakimś cudem uda mu się ujść z życiem, Rycerze Kościoła nie dadzą mu spokoju...

Ale na tym nie koniec. Szybko okazuje się bowiem, że losy świata wiszą na włosku, a kogoś najwyraźniej ciekawi, jak mogłaby wyglądać Apokalipsa...i wszystko wskazuje na to, że ma zamiar się tego dowiedzieć.


Powróćmy jednak do głównego bohatera - Gaira, który dzieckiem już nie jest. Został skazany na śmierć w sumie za nic - za to, że się urodził, jaki się urodził. Jego potencjał został odkryty, gdy był jeszcze małym chłopcem i starano się robić wszystko, by "nawrócić" go na "dobrą drogę". Talent się jednak rozwinął i Zakon postanowił się go pozbyć.

Na każdym kroku czają się jednak tajemnice oraz intrygi, a pełno ich zwłaszcza w Kościele. Gair więc odnajduje przyjaciela tam, gdzie się nawet go nie spodziewał.

Poza świetnym pomysłem na fabułę i ciekawym bohaterem pierwszoplanowym (którego końcowa przemiana spodobała mi się najbardziej), mamy również szereg innych zalet tejże powieści. Po pierwsze jest to przejrzysty styl pani Cooper, dzięki czemu szybko i przyjemnie czyta się powieść. Po drugie - wspaniale wykreowani pozostali bohaterowie (i ci z po stronie Gaira i jego wrogowie), posiadający swoje wyjątkowe, ciekawe charaktery. Po trzecie - humor w książce, który mnie po prostu rozbrajał! Po czwarte to, że pojawił się tu bardzo pikantny, ale zarazem przyjemny związek, o którym więcej nie napiszę. :)

Poza tym, zaskoczyło mnie to, że przy książce fantastycznej można nie tylko dobrze się bawić i zachwycać niezwykłym światem, ale również duuużo rozmyślać. Pani Cooper pokazała tu, że to co dla jednych może być czymś wspaniałym, dla innych jest przekleństwem, innym jest obojętne, a jeszcze innych przeraża. Zauważyłam również, że te pozornie "najporządniejsze" instytucje kryją najwięcej tajemnic, zagadek i tak naprawdę opierają się na kłamstwie i egoizmie.


No cóż, nie ma rzeczy doskonałych i również w tym przypadku pojawiają się minusy. Ciągle bowiem miałam wrażenie, że autorka "Pieśni Ziemi" kreowała swój świat na podobieństwo tego z Trylogii Czarnego Maga -T. Canavan. W obu tych powieściach pojawiają się szkoły dla magów, terminy "Mistrzowie", szaty o różnych kolorach, symbolizujących różne dziedziny magii, podobna epoka, a nawet wręcz identyczne miasta - Białe Porty ("Pieśni..." i Elyne (Trylogia...). Dobrze, że talenty czarodziei są inne.

Tego typu szkoły magiczne to już chyba tradycja w powieściach fantastycznych, jak śledztwo na własną rękę w kryminałach.

Zauważyłam również kilka literówek, błędów ortograficznych i stylistycznych np. "jeszcze jedne zielnik", "wizjeświętej", ale to mały szczegół, który można zarzucić wydawnictwu. I ostatnia sprawa - okładka. Przyznam, że to ona mnie zachęciła do przeczytania książki, ale gdy porównałam sobie wygląd tego chłoptasia z charakterem Gaira, to mnie coś w brzuchu skręciło. Fuuu! Zaklejcie sobie jego głowę - tak wam na przyszłość radzę. Ale to też drobnostka w porównaniu z zaletami powieści. Pozostaje mi tylko czekać na kolejne części, które niebawem (mam nadzieję) się pojawią.


Na koniec - "Pieśni Ziemi" polecam wszystkim fanom fantastyki, myślicielom i tym, którzy chcą się na chwilę oderwać od szarej rzeczywistości i przeżyć z Gairem mnóstwo fascynujących przygód!




recenzja opublikowana na moim blogu http://www.magica-mundi.blogspot.com/

Chyba większość z nas nie raz zastanawiała się, jak to by było mieć jakiś nadprzyrodzony dar: zsyłać deszcz, wiatr, przemieniać się w ptaka i latać bez ograniczeń...


Gair znalazł się w gronie tych szczęściarzy. Dzięki tajemniczej Pieśni, która otacza go ze wszystkich stron może władać magią. Trafił jednak w niewłaściwe miejsce, gdzie bycie czarownikiem jest karane...