Ostatnimi czasy mam szczęście do natrafiania na książki o wampirach spod pióra polskich pisarzy. Krwiopijcy zawojowali już losem zagranicznych autorów, którzy chętnie piszą powieści o przygodach tychże istot, zdobywając uznanie lub gorzkie słowa krytyki wśród czytelników, pragnących zasmakowania ciekawych nowości. O wampirach powstało już wiele dzieł i niewątpliwie ciężko trafić na takie, które będzie wnosiło innowacje i które zauroczy spragnionego wrażeń odbiorcę. O książce Kamili Całki – dwudziestolatki pochodzącej z Chełmna – dowiedziałam się dzięki artykułowi, jaki został zamieszczony w lokalnej gazecie. Przyznam, że gdy „Ciemno” trafiło w moje ręce, bardzo entuzjastycznie podeszłam do tej lektury, nie wiedząc do końca, czego powinnam się spodziewać. I szczerze przyznam, że autorka pozytywnie mnie zaskoczyła swoimi pomysłami, jak i stylem.

Można byłoby rzec, że Anastazja nie wyróżniała się z tłumu. Główna bohaterka powieści to nastoletnia licealistka, którą aż za bardzo „polubiła” nauczycielka od języka polskiego, kochająca córka wyrozumiałych rodziców, siostra dwóch małych bliźniaczek oraz wierna przyjaciółka chorego na raka Adriana. Swoje dni dzieli pomiędzy naukę w szkole i odwiedziny chłopaka, którego darzy uczuciem nieco większym niż przyjaźń. Jej życie zmienia się, kiedy na swoje drodze spotyka Wiktora – tajemniczego młodzieńca, który cechuje się dynamicznością i pewnością siebie. Mężczyzna chce dowiedzieć się jak najwięcej szczegółów odnośnie medalionów, jakie kilka dni wcześniej narysowała siostra Anastazji – Maja. Dziewczynie jednak nie udaje się dowiedzieć zbyt wielu szczegółów odnośnie obrazu, lecz postanawia pomóc Wiktorowi odnaleźć te przedmioty, które, jak się okazuje, istnieją naprawdę. Nie robi jednak tego bezinteresownie, ponieważ w zamian za swoją fatygę otrzymuje przyrzeczenie Wiktora, że ten uzdrowi jej przyjaciela. Zagadkowy młodzieniec okazuje się być wampirem, który do końca nie został przemieniony – dlatego właśnie poszukuje medalionów. Podczas ich podróży na jaw wychodzi wiele faktów, o których dotychczas Anastazja nie miała żadnego pojęcia. Pomiędzy nią a Wiktorem wytwarza się pewnego rodzaju więź, która nachalnie jest blokowana przez cierpiącego chłopaka. Czy nastolatka poradzi sobie z prawdą na temat własnej osoby i czy zdoła ocalić chorego Adriana, ale też i Wiktora, który pod maską obojętności skrywa wiele uczuć?

„Ciemno” to debiut literacki Kamili Całki, która w jednym z wywiadów poinformowała, iż planuje napisać trylogię przygód Anastazji i jej przyjaciół. Autorka tejże powieści posiada lekki i przyjemny dla oka styl, który sprawia, że niemal natychmiastowo czytelnik zaczyna żyć historią Anastazji. Łatwo utożsamić się z bohaterami książki, ponieważ pisarka nie przerysowała ich – są zwykłymi ludźmi, bądź też i nadludźmi, którzy borykają się z takimi samymi problemami, jak my co dnia. Fakt, iż akcja dzieje się w naszym rodzimym kraju, a postacie noszą imiona, jakie spotykamy co dnia, jeszcze bardziej powoduje, że z szybkością można przed oczami ujrzeć tułającą się wraz z Wiktorem Anastazję. „Ciemno” czyta się praktycznie jednym tchem, w chwili kiedy poznajemy główną bohaterkę, kierującą się w życiu wartościami takimi jak przyjaźń, miłość i szacunek. Od pierwszej strony można zapałać sympatią do tej niepozornej dziewczyny, której egzystencja odmienia się momentalnie na wskutek rzeczy, o których dotychczas nie miała pojęcia. Opisy przedstawione w lekturze nieraz mnie zauroczyły i wszystko zostało przedstawione w sposób bardzo realny. Również dialogi wydają się być autentyczne. Często zdarza się, że postacie wypowiadają się w sposób zbyt wyniosły jak na swój wiek, lecz w tym przypadku tego typu zdarzenie nie występuje – wszystko tworzy uporządkowaną całość i nikt nie stara się być kimś, kim tak naprawdę nie jest. Kamila Całka wspaniale przedstawiła uczucia wykreowanych przez siebie bohaterów, powodując, że nieraz sama zastanawiałam się, jak postąpiłabym na ich miejscu. Tekst został urozmaicony kartkami z pamiętnika Anny – wampirzycy, która dokonała przemiany wampira, dzięki którym możemy znacznie lepiej pojąć zjawiska, jakie zachodzą w „Ciemno”.

Wampiry, występujące w tejże książce, różnią się od tych dotychczas nam znanych. Kamila Całka w wywiadzie wyznała, iż chęci do napisania własnej powieści nabrała po przeczytaniu znanego „Zmierzchu” spod pióra Stephanie Meyer. Autorka jednak mało wzoruje się na amerykańskiej pisarce, bowiem jej krwiopijcy są zupełnie inni. Przede wszystkim, mogą również normalnie jeść, ale też i muszą uzupełniać zapas krwi, bowiem z czasem krążąca w ich żyłach substancja paruje, powodując bolesne pieczenie. Wiktor niestety miał problem z przyswajaniem pokarmu, z czym zaciekle próbowała mu pomóc Anastazja. Pomysł na fabułę i wydarzenia przedstawione w „Ciemno” niewątpliwie był bardzo dobry i autorka nieraz błysnęła kreatywnością. Sami bohaterowie należą do wyjątkowych i posiadają wnętrze, które można dostrzec niemal natychmiastowo. Najbardziej zaintrygowała mnie postać Wiktora, bowiem mam ogromną słabość do tych nieco ciemniejszych charakterów. Imponował mi do samego końca, udając twardziela, którego nic nie jest w stanie zaskoczyć. Zakończenie, a w szczególności epilog, zostały przedstawione kapitalnie i z niecierpliwością będę wyczekiwać kolejnego tomu z tej serii.

Kamila Całka stworzyła intrygującą powieść, która potrafi zapaść w pamięć. Ci, którzy lubią szybką akcję, lekki styl autora i motyw wampiryczny powinni być usatysfakcjonowani tą lekturą. Widać, że „Ciemno” jest na pewien sposób spełnieniem marzeń autorki i mam nadzieję, że spod pióra tejże pisarki wyjdzie jeszcze niejedna godna uwagi powieść.

Ostatnimi czasy mam szczęście do natrafiania na książki o wampirach spod pióra polskich pisarzy. Krwiopijcy zawojowali już losem zagranicznych autorów, którzy chętnie piszą powieści o przygodach tychże istot, zdobywając uznanie lub gorzkie słowa krytyki wśród czytelników, pragnących zasmakowania ciekawych nowości. O wampirach powstało już wiele dzieł i niewątpliwie ciężko...