Skojarzenia ze słowem wampir można mieć bardzo różne. Pod wpływem fali popularności tych stworzeń w ostatnich latach dla jednych stały się elementem pożądanym w literaturze, dla innych szeroko omijanym. Wraz z biegiem czasu postacie te emulowały z krwiożerczych, mrocznych potworów do bardzo ludzkich, dobrych stworzeń. Czy zatem można jeszcze w tej tematyce pokazać coś nowego, oryginalnego co nie będzie pustą opowiastką o zakochanym wampirze? okazuje się, że tak.

Sam tytuł Imperium wampirów nie sugeruje nam, że będzie to coś dobrego. Nawet największego fana tych stworzeń, takiego jak ja może zniechęcić. Chyba lepszym zabiegiem byłoby zostawienie oryginalnego tytułu powieści który brzmi The Greyfriar i jest równoznaczny z imieniem jednego z głównych bohaterów. Dzieło Griffithów zabiera nas w świat, gdzie żądzą wampiry. Ujawniły się wiele lat temu i po wielkiej bitwie zapewniły sobie dominację. Tytułowy Greyfriar to legendarny bohater, który w przebraniu walczy z wampirami w obronie ludzkości. Poznajemy go, gdy przybywa na ratunek księżniczce Adele. Kobieta jest następczynią tronu Ekwatorii i czeka ją ślub, który połączy ostatnie dwa królestwa ludzi w walce z wampirami. Pomagając księżniczce rozpocznie się wspólna podróż Greyfriara i Adele po zniszczonej i zawładniętej przez wampiry Europie północnej.

Na duże uznanie zasługuje świat który stworzyli autorzy. Od Wielkiej Rzezi, która dała zwycięstwo wampirom minęło 150 lat. Przez to wydarzenie postęp technologiczny się spowolnił w konsekwencji czego ludzkość dalej korzysta z dobrodziejstwa pary i żelaza. Obraz wampira odbiega od tego, który znamy z najnowszych powieści. Te tutaj są mroczne, krwiożercze i chętnie zabijają ludzi. Na pewno dużo bliżej im do Lestata niż Edwarda. Elementy steampunkowe, które możemy dostrzec zostały w bardzo udany sposób przedstawione i dokładnie dopracowane. Książkę trudno zakwalifikować do jednego gatunku, a na pewno paranormal romance nie jest tym do które pasowałaby najbardziej. Oczywiście czerpie odrobinę z niego jednak wątek romantyczny nie gra głównej roli, jest tylko subtelnie zaznaczony. Imperium wampirów posiada elementy różnych dziedzin co daje dość nowatorski efekt końcowy, bowiem wampiry w steampunkowej odsłonie są dość rzadko spotykane. Autorzy obrazowo i ciekawie przedstawiają nowy świat, nie brakuje barwnych opisów i emocjonujących scen walki. A tych jest wiele. Krew się leje, ludzie i wampiry ginąc co tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że książka mogłaby mieć wielu zwolenników wśród płci męskiej. Wieloletni konflikt, walka o władzę, intrygi i spiski - tym właśnie jest wbrew pozorom Imperium wampirów.

Państwo Griffith stworzyli ciekawych, żywych bohaterów. Każdy z nich był inny, nie byli płascy czy sztuczni. Bez problemu można było jedną postać odróżnić od drugiej na podstawie jej stylu bycia. Greyfriar jako tajemniczy wojownik i Adele jako odważna księżniczka idealnie odegrali swoje role. Jednak poznajemy ich w większości poprzez ich czyny. Narracja nie obfituje w przemyślenia, troski czy dylematy postaci. Sprawiło to niestety, że ciężko było mi się z nimi utożsamić czy zżyć. Akcja pędzi na urwanie karku, niewiele jest momentów w których czytelnik może trochę odpocząć. Narracja trzecioosobowa pozwala nam brać udział w walce ze wszystkich stron, jednak punk widzenia bardzo często się zmienia. Nie są to tylko rozdział, ale prawie każdy akapit. Nie zawsze to korzystnie wpływa na odbiór tekst. Pióro państwo Griffith nie można wiele zarzucić. Piszą bardzo poprawie, obrazowo i lekko. Widać w utworze w większości męską rękę co obrazuję fabuła nastawiona na akcję z niewielką dozą romansu. Nie brakuje również wielu dość krwawych i mało przyjemnych scen, co sprawia, że książka nie jest przeznaczona dla bardzo młodych czytelników.

Jak wspominałam wcześniej wątek romantyczny jest, ale w tak niewielkim stopniu, że bez problemu można by go wyciąć i niewiele by się zmieniło w powieści. Jeśli ktoś sięgając po tę książkę oczekuje wielkiej zakazanej miłości, czułych słówek, deklaracji miłości czy nieśmiałych gestów to się niestety zawiedzie. Nic takiego nie ma tutaj miejsca. Miłość dwójki głównych bohaterów rodzi się bardzo powoli, poprzez wspólne trudne przeżycia zbliżają się do siebie co sprawia, że wszystko wypada bardzo realnie i naturalnie. Zwracając uwagę na tekst na okładce 'zakazana miłość w samym środku wielkiej wojny ludzi i wampirów' trzeba uznać, że jest bardzo mylny. Nastawia nas, że owa miłość gra tutaj pierwsze skrzypce a tak nie jest.

Imperium wampirów jest lekturą, która na pewno wielu zaskoczy. Jest to całkiem inne spojrzenie na wampiry, które powinno zadowolić każdego czytelnika który szuka czegoś innego w tej konwencji. Nie jest to powieść tylko dla fanów romansów paranormalnych. Można ją polecić każdemu fanowi fantastyki, który docenia walory steampunku. Dzieło państwa Griffith wywarło na mnie pozytywne wrażenie i z wielką przyjemnością sięgnęłabym po kontynuację wojny wampirów z ludźmi jednak nie będzie mi to dane. Wydawnictwo nie planuje wydać reszty trylogii, a szkoda.

Skojarzenia ze słowem wampir można mieć bardzo różne. Pod wpływem fali popularności tych stworzeń w ostatnich latach dla jednych stały się elementem pożądanym w literaturze, dla innych szeroko omijanym. Wraz z biegiem czasu postacie te emulowały z krwiożerczych, mrocznych potworów do bardzo ludzkich, dobrych stworzeń. Czy zatem można jeszcze w tej tematyce pokazać coś...