Kilka miesięcy temu oglądałam film, bo nie wiedziałam, że będę kiedykolwiek czytać "Lśnienie". Cud trafił, że przyjaciółka stała się szczęśliwą posiadaczką tego dzieła, które było mi dane pożyczyć i skonsumować;)
"Lśnienie" to historia rodziny Torrance'ów: Wendy, Jacka i małego Danniego (6 lat). Chłopiec ma niezwykły dar, nazywany "jasnością". Potrafi zobaczyć przyszłość, może przesyłać myśli do kogoś innego, kto również posiada ten dar oraz wniknąć w myśli oraz uczucia ludzi. Danniego odwiedza Tony, który istnieje tylko w jego głowie. Wszyscy inni uważają go za wyimaginowanego kolegę chłopca, tymczasem niby wymyślony przyjaciel ostrzega Danniego przed przyszłością. Chce mu coś pokazać, ale Danny nie wie co kryje się za tymi ostrzeżeniami. Nie potrafi jeszcze czytać, więc nie jest w stanie rozszyfrować pewnych znaków, w tym tajemniczego słowa REDRUM, które ciągle kołacze mu się po głowie. Razem z mamą i tatą przeprowadzają się do hotelu "Panoramy" położonego wysoko w górach. Jack Torrance dostaje tam posadę dozorcy, który ma pilnować hotelu na okres zimowy. Perspektywa spędzenia kilku miesięcy razem wydaje się być dla wszystkich (z pozoru) bardzo wygodna. Dla Wendy to będzie czas poprawienia stosunków rodzinnych, dla Jacka to szansa na ukończenie sztuki i dojścia do siebie, dla Danniego... okres ciągłego strachu i niepokoju. Jednak gdy spada śnieg, a "Panorama" zostaje odcięta od reszty świata aż do kwietnia, lęk zaczyna być wyczuwalny tuż za rogiem ich podświadomości i z upływem czasu zdaje się przybliżać. Wkrótce w hotelu zaczynają się dziać rzeczy niewytłumaczalne. Przeszłość miesza się z teraźniejszością i zaczyna przejmować kontrolę nad wszystkim. "Panorama" ujawnia swoją siłę i pragnie powiększyć swoją moc. W tym celu posługuje się Jackiem, alkoholikiem-abstynentem, by osiągnąć to, czego tak bardzo pożąda...

"Bo tu w Panoramie ciągle coś się działo. Tutaj wszystkie pory stapiały się w jedną. (...) wszystko w jakiś sposób żyło, jakby ją nakręcono srebrnym kluczykiem."

"Lśnienie" to pierwsza powieść Kinga, jaką dane mi było przeczytać i przypuszczam, że nie ostatnia, gdyż autor jest chyba geniuszem. Dla mnie książka ta jest dziełem. Niesłychanie interesujący temat, fabuła, a końcówka- mistrzostwo. Powieść składa się z pięciu części, a każda z nich z kilku(nastu) rodziałów. Akcja trwa niemal rok, jest rozłożona nieregularnie. Np, jedna część trwa miesiąc albo coś koło tego, a ostatnia (zarazem najlepsza)- coś około dwie doby. Mały minus może być taki, że czytanie może się ciągnąć. Jednak nie przeszkadzało mi to zbytnio, bo po prostu wszystko musiało być zamieszczone, wytłumaczone. King nie mógł napisać, że pojechali do "Panoramy", hop siup, już się pojawiają duchy. Wszystko ewoluuje, wynika jedno z drugiego albo jest wytłumaczalne. Mamy dokładny obraz sytuacji Torrance'ów, ich uczuć i myśli. Wiemy, o co martwi się Wendy, Tony i Jack. Chociaż ich charaktery nie są jakoś silnie nakreślone. Teraz myśląc o tym, nie mam jasnego obrazu ich cech. Taki jakby zarys. Najwięcej mogę powiedzieć o Jacku- alkoholik, niespełniony artysta, egoista, ojciec, który stara się być ojcem i naprawić swoje błędy, ale przede wszystkim Jack to człowiek przegrany. I doskonale zdaje sobie z tego sprawę on i Wendy.

Wendy. Dziwna kobieta. W sumie może i nie dziwna, bo nie można winić ją za miłość. Nie odeszła od męża, gdy zranił jej dziecko, kiedy tyle czasu wracał pijany do domu. Problem polegał na tym, że ona go bardzo kochała i pamiętała jak było kiedyś. Złudzenia zatarły jej obraz rzeczywistości. Wpadła w pułapkę, którą sama zastawiła. No i sam fakt, że Danny darzył ojca ogromną miłością...

Danny. Sześciolatek z ogromnym darem. Według mnie za bardzo dojrzały jak na swój wiek. Ale może tak miało być, biorąc pod uwagę jego zdolności i doświadczenia. Jednak czasem raziło mnie w oczy, że miejscami gadał jak stary- wiecie zdolność wyciągania wniosków, wysławiania się w dobrze rozwinięty sposób, analizowania sytuacji. Ale i tak go polubiłam. Niewinne dziecko obdarzone czymś, co go czasem przerastało. Dziecko niezrozumiane, bo jak mógł ktoś zrozumieć to, czego on sam nie rozumiał.

Tony. "Przyjaciel" Danniego. W zasadzie jeden z głównych bohaterów. To on wie coś, co jest straszne, a co może ocalić życie całej rodziny. Jest to postać pozytywna, która wytwarza u czytającego napięcie. Czytelnik sam nie wie, o co mu chodzi, tak jak Danny ma przeczucie, że coś strasznego ukrywa się w cieniu przyszłości.

"Lśnienie" to klasyka według wielu czytelników i ulubieńców horrorów. Nie wiem jak to jest w moim przypadku, gdyż mało w swoim życiu przeczytałam książek tego gatunku. O Kingu nie wspominam, bo aż wstyd. Cieszę się jednak, że swoją przygodę z nim zaczęłam od "Lśnienia", bo to wielkie dzieło, przemyślane i dojrzałe. Patrząc na książkę i ją wspominając, ślepo zaliczam ją do miana klasyki, bo to po prostu się czuje. "Lśnienie" budzi we mnie respekt i ... po prostu coś. Polecam wszystkim i pamiętajcie: NIE OGLĄDAJCIE FILMU PRZED CZYTANIEM ! ! ! :)

Kilka miesięcy temu oglądałam film, bo nie wiedziałam, że będę kiedykolwiek czytać "Lśnienie". Cud trafił, że przyjaciółka stała się szczęśliwą posiadaczką tego dzieła, które było mi dane pożyczyć i skonsumować;)
"Lśnienie" to historia rodziny Torrance'ów: Wendy, Jacka i małego Danniego (6 lat). Chłopiec ma niezwykły dar, nazywany "jasnością". Potrafi zobaczyć przyszłość,...