Nad wyraz udany tom, pełen tego, co tak ujęło mnie w Jeżycjadzie – ciepła, uroku, dowcipu, wszystko subtelne, wyważone. Owszem, co bardziej złośliwi mogą się przyczepić, że tanie i naiwne, że wszystkie problemy znikają, że wszystko się cudownie układa. No ale jak inaczej ma być skoro książka jest w świątecznym, wigilijnym klimacie? Może i chwilami trąci o schemat i stereotyp, ale mam takie wrażenie, że taki był zamysł.

Przeczytałem gdzieś, że w Jeżycjadzie jedną z najlepszych rzeczy jest to, że co książka to inni bohaterowie, ale przeważnie jednak te same – postaci pierwszoplanowe schodzą na drugi plan i na odwrót, przez co historia staje się wielowymiarowa i przez to ciekawsza. Podpisuję się pod tą opinią, rzeczywiście, jakby się nad tym zastanowić, to składa się to na niezaprzeczalny urok historii.

A co do „Noelki” samej w sobie to jestem oczarowany – obok nowych postaci dostaję jednak te starsze, moje ulubione. Znowu wkraczamy do szalonego i nieobliczalnego domu Borejków, jest Cesia, są Mamerciątka, jest Aniela z niezawodnym jak zawsze Bernardem. Czuję się jakbym spotykał się ze starymi znajomymi, z tą różnicą, że ci znajomi ze spotkania na spotkania mają po prostu coraz więcej dzieci ;)

Polecam. Udana część, jedna z moich ulubionych.

Nad wyraz udany tom, pełen tego, co tak ujęło mnie w Jeżycjadzie – ciepła, uroku, dowcipu, wszystko subtelne, wyważone. Owszem, co bardziej złośliwi mogą się przyczepić, że tanie i naiwne, że wszystkie problemy znikają, że wszystko się cudownie układa. No ale jak inaczej ma być skoro książka jest w świątecznym, wigilijnym klimacie? Może i chwilami trąci o schemat i...