Książka J. Heurgona jest jedną z kilku dostępnych w j. polskim opracowań dotyczących dziejów tajemniczego ludu Etrusków. Jej tytuł zawiera w sobie słowa "życie codzienne" i w istocie o nim Autor ten pisze najwięcej. Tak więc - skądinąd fascynujące i frapujące - zagadnienia etnogenezy Etrusków oraz ich języka schodzą w tej książce na plan dalszy. Nie znaczy to bynajmniej, że zostały zupełnie pominięte (tak np. uczyniła M. Korczyńska-Zdąbłarz w swoim HB-ku o bitwie pod Kyme), ale zajmują tyle miejsca, ile powinny. Autor bazuje na dużej ilości wzmianek na temat Etrusków, jakie zachowała literatura łacińska i grecka, oraz na badaniach archeologicznych w miastach Etrurii. Szczególnie często wykorzystuje piękne malowidła w etruskich grobowcach oraz napisy epigraficzne. Opisuje specyfikę tej nacji: jej zamiłowania do muzyki, stosunek do kobiet, talenty w dziedzinie... hydrauliki. Podkreśla też rolę, jaką odegrali Etruskowie w kształtowaniu się cywilizacji rzymskiej: Etruria capta ferum victorem cepit. Ostatni rozdział poświęcony jest kwestii literatury etruskiej i zachowanym fragmentom twórczości "ostatniego Etruska" - Mecenasa. Uważam tę książkę za znakomite opracowanie i polecam wszystkim zainteresowanym. Myślę, że jeśli miałbym wskazać książkę o Etruskach, od której należy zacząć poznawanie zagadnienia, wskazałbym nie Pallottino, nie Niemirowskiego, ale właśnie tę pracę Heurgona.

Tomasz Babnis

Książka J. Heurgona jest jedną z kilku dostępnych w j. polskim opracowań dotyczących dziejów tajemniczego ludu Etrusków. Jej tytuł zawiera w sobie słowa "życie codzienne" i w istocie o nim Autor ten pisze najwięcej. Tak więc - skądinąd fascynujące i frapujące - zagadnienia etnogenezy Etrusków oraz ich języka schodzą w tej książce na plan dalszy. Nie znaczy to bynajmniej, że...