Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niedawno gdzies przeczytałam, że bocianom dobrze byłoby zacząć montować GPS-y, bo coraz cześciej mylą adresy. I chyba faktycznie ktoś kto w ten sposób zażartował, to się bardzo nie pomylił. Tylko że żart żartem, a życie życiem.. Po zakończeniu lektury "Życia.. " nie mogło mi wyjść z głowy jak to jest możliwe , że kobieta której naturalnym odruchem jest odczuwanie miłości macierzyńskiej, może zgotować tak ciężki los swoim dzieciom. Lata tułaczki, bezdomności, braku stabilizacji i bezpieczeństwa, brutalnego bicia, spania w samochodzie, zimna, głodu braku dostępu do edukacji, braku zagwarantowania podstawowych potrzeb- ubrań, leków, higieny. Czy ktoś taki zasługuje na to by nazywać siebie matką?? NIGDY!!! Każda kobieta może urodzić dziecko, ale nie każda może być matką, Cookie na pewno nią nie jest! Regina- autorka powieści i zarazem jej główna bohaterka, która razem ze swoim rodzeństwem przeżyła istną szkołę przetrwania zafundowaną przez Camille "Cookie", miała święte prawo nienawidzić swojej matki. Bo niby dlaczego miałaby jej wybaczyć? Za co kochać? skoro ona nigdy o wybaczenie nie prosiła a wręcz do ostatnich chwil swojego życia potrafiła im ubliżać. Na całe szczęście historia kończy się dobrze, Regina i jej rodzeństwo "wyszli na ludzi" zdobyła po wielu trudach upragnione wykształcenie i pracę. Jestem, pełna podziwu, że to co ich spotkało, ta walka o przetrwanie każdego dnia, walka o młodsze rodzeństwo nie załamały jej- a wręcz przeciwnie- uznała, że należy jej się od życia to co najlepsze, znalazła siłę, żeby przejść przez życie z podniesiona głową, również po to by pomagać innym wychodzić z beznadziejnych sytuacji, pomagać by inni mogli uwierzyć w siebie, tak jak kiedyś ona uwierzyła ze jej się uda.