Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać100
- ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel5
- ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała ŁuczyńskiegoLubimyCzytać2
- Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!LubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Franciszek Puchała
5
6,9/10
Urodzony: 18.02.1942
Franciszek Puchała (ur. 18 lutego 1941 w m. Przecławka (Ponidzie) na Ziemi Świętokrzyskiej) – polski dowódca wojskowy i sztabowiec, generał dywizji Wojska Polskiego, zastępca szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego ds. operacyjnych, I zastępca szefa Sztabu Generalnego WP.
Służbę wojskową rozpoczął w 1959 jako podchorąży Oficerskiej Szkołe Artylerii w Toruniu. Promowany na podporucznika w 1962. Po promocji dowódca plutonu ogniowego w Podoficerskiej Szkole artylerii 5 Brygady KBW. W 1966 mianowany porucznikiem. Po ukończeniu w 1971 ASG w Rembertowie - starszy pomocnik kierownika Naukowej Informacji Wojskowej ASG WP. Dalej służył w 2 pcz 10 DPanc w Opolu. W 1971 kapitan . W l. 1972 -73 szef sztabu 10 pcz w 10 DPanc. Od 1973 szef wydziału operacyjnego 10 DPanc. W l. 1974-75 szef sztabu 10 DPanc. W 1974 mianowany majorem. W 1978 ukończył ASG Sił Zbrojnych ZSRR, szef oddziału operacyjnego - zastępca szefa sztabu Pomorskiego Okręgu Wojskowego. W 1979 pułkownik. Od 1980 w Zarządzie Operacyjnym Sztabu Generalnego WP: szef oddziału gotowości bojowej, zastępca szefa Zarządu, od 1983 szef Zarządu Operacyjnego. W 1984 mianowany generałem brygady. W 1989 zastępca szefa Sztabu Generalnego WP ds. operacyjnych, mianowany generałem dywizji. W l. 1989-90 brał udział w pracach nad reformą systemu dowodzenia Połączonych Sił Zbrojnych Układu Warszawskiego w oparciu o zasadę suwerenności i równoprawności państw. Uczestniczył przy opracowywaniu nowej doktryny obronnej Rzeczypospolitej. Od 1990 I zastępca szefa Sztabu Generalnego WP. Uczestniczył w opracowywaniu planów integracji Polski w ramach NATO. W l. 1992-93 w dyspozycji ministra Obrony Narodowej. Od 1993 inspektor Grupy Inspektorów Kierownictwa SG WP, od 1997 szef Zespołu Grupy Głównych Inspektorów MON, także asystent szefa Sztabu Generalnego WP. Analityk i strateg wojskowy. Współautor modernizacji WP oraz jej integracji z NATO. Brał udział w przygotowaniu programu "Partnerstwo dla Pokoju". Współautor opracowania "Sztab Generalny (Główny) Wojska Polskiego 1918–2003" Zawodową służbę wojskową zakończył w lutym 2001 r. i rozpoczął pracę jako pracownik służby cywilnej MON. Wybrany w 2004 roku prezesem Klubu Generałów Wojska Polskiego. 24 września 2013 r. na X Krajowym Zjeździe Delegatów został wybrany prezesem Związku Żołnierzy Wojska Polskiego.
Służbę wojskową rozpoczął w 1959 jako podchorąży Oficerskiej Szkołe Artylerii w Toruniu. Promowany na podporucznika w 1962. Po promocji dowódca plutonu ogniowego w Podoficerskiej Szkole artylerii 5 Brygady KBW. W 1966 mianowany porucznikiem. Po ukończeniu w 1971 ASG w Rembertowie - starszy pomocnik kierownika Naukowej Informacji Wojskowej ASG WP. Dalej służył w 2 pcz 10 DPanc w Opolu. W 1971 kapitan . W l. 1972 -73 szef sztabu 10 pcz w 10 DPanc. Od 1973 szef wydziału operacyjnego 10 DPanc. W l. 1974-75 szef sztabu 10 DPanc. W 1974 mianowany majorem. W 1978 ukończył ASG Sił Zbrojnych ZSRR, szef oddziału operacyjnego - zastępca szefa sztabu Pomorskiego Okręgu Wojskowego. W 1979 pułkownik. Od 1980 w Zarządzie Operacyjnym Sztabu Generalnego WP: szef oddziału gotowości bojowej, zastępca szefa Zarządu, od 1983 szef Zarządu Operacyjnego. W 1984 mianowany generałem brygady. W 1989 zastępca szefa Sztabu Generalnego WP ds. operacyjnych, mianowany generałem dywizji. W l. 1989-90 brał udział w pracach nad reformą systemu dowodzenia Połączonych Sił Zbrojnych Układu Warszawskiego w oparciu o zasadę suwerenności i równoprawności państw. Uczestniczył przy opracowywaniu nowej doktryny obronnej Rzeczypospolitej. Od 1990 I zastępca szefa Sztabu Generalnego WP. Uczestniczył w opracowywaniu planów integracji Polski w ramach NATO. W l. 1992-93 w dyspozycji ministra Obrony Narodowej. Od 1993 inspektor Grupy Inspektorów Kierownictwa SG WP, od 1997 szef Zespołu Grupy Głównych Inspektorów MON, także asystent szefa Sztabu Generalnego WP. Analityk i strateg wojskowy. Współautor modernizacji WP oraz jej integracji z NATO. Brał udział w przygotowaniu programu "Partnerstwo dla Pokoju". Współautor opracowania "Sztab Generalny (Główny) Wojska Polskiego 1918–2003" Zawodową służbę wojskową zakończył w lutym 2001 r. i rozpoczął pracę jako pracownik służby cywilnej MON. Wybrany w 2004 roku prezesem Klubu Generałów Wojska Polskiego. 24 września 2013 r. na X Krajowym Zjeździe Delegatów został wybrany prezesem Związku Żołnierzy Wojska Polskiego.
6,9/10średnia ocena książek autora
28 przeczytało książki autora
56 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Szpieg CIA w polskim Sztabie Generalnym. O Ryszardzie Kuklińskim bliżej prawdy
Franciszek Puchała
6,1 z 19 ocen
54 czytelników 7 opinii
2014
Budowa Potencjału Bojowego Wojska Polskiego 1945-1990 - Obszary Szpiegowskich Działań
Franciszek Puchała
0,0 z ocen
3 czytelników 0 opinii
2013
Sekrety Sztabu Generalnego pojałtańskiej Polski
Franciszek Puchała
7,0 z 1 ocen
8 czytelników 0 opinii
2011
Sztab Generalny Wojska Polskiego 1918-2003
Tadeusz Panecki, Franciszek Puchała
0,0 z ocen
3 czytelników 0 opinii
2004
Najnowsze opinie o książkach autora
Szpieg CIA w polskim Sztabie Generalnym. O Ryszardzie Kuklińskim bliżej prawdy Franciszek Puchała
6,1
Kolejna książka dotycząca Ryszarda Kuklińskiego jednak tym razem napisana przez człowieka, który znał go osobiście, czyli przez oficera Sztabu Generalnego LWP. Książka w przeciwieństwie do wielu innych nie mitologizuje Kuklińskiego i nie czyni z niego bohatera. Wręcz przeciwnie. Biorąc pod uwagę fakt do jakich dokumentów Kukliński naprawdę miał dostęp i tym samym co mógł Amerykanom ujawnić jego obraz rysuje się zgoła inaczej. Na pewno nie jest to książka w 100 procentach obiektywna bo autor, chociażby z racji wykonywanej wówczas profesji, ma swój subiektywny stosunek do Kuklińskiego. Jednak jest to pozycja ważna i wartościowa, gdyż w powodzi różnej maści wydawnictw jedynie gloryfikujących Kuklińskiego ta książka pozwala na jego demitologizację i bardziej obiektywne i trzeźwe spojrzenie na jego działalność i współpracę z Amerykanami. Warto przeczytać i wyrobić sobie dzięki tej lekturze własne zdanie w tej sprawie.
Szpieg CIA w polskim Sztabie Generalnym. O Ryszardzie Kuklińskim bliżej prawdy Franciszek Puchała
6,1
Moim zdaniem książka jest napisana w sposób raczej obiektywny, pisana z pozycji eksperta ds. wojskowości i bezpieczeństwa, pracownika Sztabu Generalnego, co dodaje jej wiarygodności. Momentami zanudzała mnie bardzo szczegółowymi wzmiankami na temat uzbrojenia, nazwami uzbrojenia itp. specjalistycznymi pojęciami. Jednakże w książce są ujawnione fakty przemilczane ze względu na to, iż Kuklińskiemu i CIA nie dodały by one popularności. W miarę czytania rośnie ciekawość, czasem pojawiało się u mnie zdziwienie. Bardzo szybko to przeczytałem, jako że interesuję się takimi sprawami. Z mojego punktu widzenia polecam każdemu interesującemu się historią najnowszą Polski.