Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Ajin” jest to manga autorstwa Tsuina Miura oraz Gamona Sakurai. Twórcy ci nie byli mi początkowo znani. Dlatego, też sięgałam po tę mangę z dozą lekkiej niepewności. Przyznam szczerze, iż przeczytanie jej zawdzięczam tylko i wyłącznie okładce. Zadziałał na mnie ukryty w niej środek perswazji. Monstrum przypominające poniekąd mumię wpłynęło pobudzająca na moją wyobraźnię. Odniosło się do preferencji, zainteresowań. Dlatego, też z ciekawości oraz wewnętrznej chęci przeczytałam „Ajina”. Pierwszy tom dziesięciotomowej mangi przedstawiał krótko losy chłopca o imieniu Kei Nagai. Opisywał lapidarnie jego sytuację rodzinną, życie szkolne oraz kontakty z rówieśnikami. Tłumaczył czym są ahumanoidy. Obrazował stosunek społeczeństwa do tych nietypowych stworzeń. Podobał mi się sposób prowadzenia narracji przez Tsuina Miura. Zmiana perspektyw narracji ( przeskakiwanie między bohaterami) pozwalała na poznanie stopnia rozbudowania fabuły. Informowała o intrygującej zagadkowości dzieła. Komunikaty dotyczące dokładnej daty i godziny narysowanych wydarzeń przeciwdziałały powstawaniu zamętu w głowie czytelnika. Wprowadzenie postaci Kaito dodało sylwetce psychologicznej Keia ambiwalentności. Moim zdaniem bardzo dobrym pomysłem było również wprowadzenie przez autorów retrospekcji. Odnosiły się one do przeszłości głównego bohatera oraz jego siostry Eriko. W mojej opinii nie stanowiły one tylko uzupełnienia faktów na temat amfiboliczności Keia. Retrospekcje te umożliwiły twórcą lekkie wyeksponowanie Eriki. Myślę, iż w kolejnych tomach zaowocuje to rozwinięciem tej postaci. Polecam tę mangę fanom krwawych, tajemniczych thrillerów.