Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niekoniecznie trzeba się interesować średniowieczem albo być pasjonatem Bizancjum, żeby sięgnąć po "Aleksjadę". Można podejść do dzieła Anny Komneny jak do powieści z życia wziętej, opowiadającej historię panowania jej ojca cesarza Aleksego I. Autorka nadała swojemu kronikarskiemu dziełu swój własny niepowtarzalny charakter, co dodaje mu osobliwego uroku, a co nie zawsze zadowala rasowych bizantynistów, ale to już ich problem. Z kart opisanej historii wyłania się również obraz autorki purpuratki Anny jako osoby nieprzeciętnej, bystrej, bardzo dobrze wykształconej, której wysokie ambicje nie zostały przez los należycie nagrodzone przez sam fakt, że urodziła się kobietą. Tron bowiem przypadł w udziale jej młodszemu bratu, co stało się źródłem niechęci do niego i osobistej tragedii w postaci klasztornego więzienia dla niej samej.