Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciężko mi było zrecenzować tę pozycję, w tytule ma „Dla początkujących” a ja, choć wciąż się uczę i poznaję karty, „początkująca” nie jestem. O autorce: P. Scott Hollander - zawodowa pisarka, kartami tarota zajmowała się 20 lat, nauczała i doradzała, dobierała odpowiednie karty do magicznych zastosowań. Medytowała z kartami (jej zdaniem w swej nauce osiągnęła poziom Gwiazdy). Książka "Tarot dla początkujących" podzielona jest na trzy części. W części pierwszej zostały omówione Arkana Wielkie, w części drugiej Arkana Małe, część trzecia dotyczy praktycznej strony korzystania z kart – czyli tego co najtrudniejsze dla początkującego, część trzecia mówi jak „czytać karty”. Część pierwsza zaczyna się zgrabnym wprowadzeniem, dostajemy tu informację, że książkę można czytać na dwa sposoby. Pierwszy – od deski do deski (klasyczny),drugi – pomijając większość tekstu i przechodząc do sekcji zwanej „odczyt” (który omawia znaczenie kart w rozkładzie). Mamy tu też informacje: jak korzystać z kart, jak je odczytywać, którą talię wybrać. Każda z Arkan Wielkich opisana jest w niezmienny sposób: nazwa karty (zaczyna Mag),jej liczba, litera alfabetu hebrajskiego, tzw. Archetyp czyli co symbolizuje karta, jej opis (jak zazwyczaj jest przedstawiana przez grafików, artystów, co jest elementem wspólnym),jej ogólne znaczenie oraz tzw. „odczyt” czyli znaczenie w rozkładzie. Przy Arkanach Wielkich mamy przedstawienie graficzne określonej karty z kilku różnych talii. Cześć druga zaczyna się wprowadzeniem do Arkan Małych, tu mamy podział na kolory: miecze, kielichy, monety i buławy – autorka przedstawia je w takiej kolejności, gdyż według niej miecze są najsilniejsze, potem kielichy.. (jak np. przy grze w brydża). Poszczególne karty są opisane w kolejności: od Króla do pazia, potem od asa do 10, każdy kolor jest wstępnie omówiony (charakterystyka ogólna),potem zaś szczegółowo omówiona jest każda karta. Przy Arkanach Małych mamy grafikę tylko jednej wybranej karty. Część trzecia – wróżenie z tarota, czytałam z największym zainteresowaniem. Bardzo podoba mi się zdanie wprowadzające „Istnieje wiele metod czytania kart tarota i nie ma powodu, żeby zakładać, że jeden jest lepszy niż drugi. Niektórzy korzystają z wielu rozkładów zależnie od okoliczności, inni zazwyczaj pracują z jednym rozkładem, który według nich sprawdza się najlepiej” (...) Dopóki dana metoda przynosi odpowiedzi na pytania, jest ona dla ciebie najlepsza”. W części trzeciej poznajemy też szereg zasad na linii pytający-„czytający karty”, autorka pisze o problemach jakie mogą się pojawić np. gdy karty „gadają głupoty”, albo gdy nie odpowiadają na pytanie – tyko przekazują coś zupełnie innego. Porusza temat sygnifikatora, także temat wyglądu w kartach (co też mnie zainteresowało, gdyż sama nad tym zagadnieniem intensywnie pracuję i prowadzę „badania”, jak dla mnie - temat rzeka). Dostajemy tu wiele ciekawych podpowiedzi. W tej części autorka prezentuje 3 rozkłady – krzyż celtycki, rozkład na 5 i 7 kart z przykładową interpretacją określonego rozkładu. Rozkład na 7 kart może co poniektórych zainteresować, bo ten rozkład odpowiada na konkretne pytanie tak lub nie.. ;) Dodatkowo mamy wstęp do książki oraz informacje o autorce, kim była, czym się zajmowała (piszę w czasie przeszłym gdyż Pani Hollander odeszła ze świata żywych w 1997 roku). Książkę kończy zgrabne podsumowanie. Między wierszami autorka przemyca swe spostrzeżenia np. mówi o wykorzystywaniu kart do medytacji, rozwoju duchowego czy nawet działań magicznych (np. jeżeli się czegoś boimy – medytujemy z kartą Moc, która doda nam odwagi. itp) Do książki wkradł się błąd np. (str. 281) „Weź pod uwagę, że talia składa się z 72 kart” czy „Poznanie tarota zaczynasz od dokładnej analizy 72 kart” (str.306) 78 no przecież ;) nie wiem tylko czy to błąd autorki czy tłumacza. Więcej na blogu: http://tarotmojapasja.blogspot.com/2013/05/tarot-dla-poczatkujacych-p-scott.html