Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sądzę, że zapominanie jest niezbywalnym prawem człowieka, jedną z niewielu nieograniczonych swobód, jakie posiada każdy z nas. Gdyby dziecko...

Sądzę, że zapominanie jest niezbywalnym prawem człowieka, jedną z niewielu nieograniczonych swobód, jakie posiada każdy z nas. Gdyby dziecko miało pamiętać to wszystko, co przeżyje, zanim pogodzi się z otaczającym je światem, prawdopodobnie w wieku pięciu lat byłoby ciężkim neurotykiem, mając dwanaście lat dojrzałoby do szpitala wariatów, a w piętnastym roku życia do samobójstwa. W końcu i to niewiele, co człowiek zachowuje w pamięci, jest granicą wytrzymałości.

Bardzo trudno jest poznać człowieka. Myślę, że nie przesadzę, jeśli powiem, że poznaje się człowieka po raz pierwszy podczas półgodzinnej ro...

Bardzo trudno jest poznać człowieka. Myślę, że nie przesadzę, jeśli powiem, że poznaje się człowieka po raz pierwszy podczas półgodzinnej rozmowy i po raz drugi po dziesięcioletnim obcowaniu z sobą. Myślę także, że jest prawie niemożliwe, aby dwoje ludzi przed ślubem zdawało sobie w pełni sprawę kim są ci, których sobie biorą. Nawet jeśli znają wszystkie swoje czyny, swoje idee, przekonania, wiarę i wyznanie, nie znają przecież jeszcze swoich pończoch, swoich zaspanych oczu, sposobu płukania ust przy porannym myciu zębów i sposobu dawania napiwków kelnerom. Każde małżeństwo niesie z sobą ryzyko tysięcy rozczarowań i wewnętrznych załamań, przed czym jest tylko jeden sposób obrony: po prostu z góry trzeba się z tym pogodzić.