Osoba o jednej twarzy i wielu zawodach. Żyje z niewolniczej pracy swojego pióra. Pisze dla radia (uzbierało się 25 słuchowisk),dla teatru (18 sztuk),dla prasy (ok. 100 recenzji m.in. w Gazecie Wyborczej, Teatrze Lalek, Teatrze, Dialogu i Nowych Książkach),dla wydawnictw (20 książek i kilkanaście tomów przekładów z języków - bułgarskiego, angielskiego i chorwackiego) i dla własnej przyjemności.
Swoje geny literackie i teatralne zawdzięcza rodzicom - Sławie i Henrykowi Bardijewskim.
Szczególnie lubi formę mniej lub bardziej poetyckiej groteski, a jej ulubionym odbiorcą jest widz/czytelnik niedorosły. W krótkich chwilach, kiedy nie pisze - wydaje to, co napisali inni jako redaktor wydawnictwa EZOP. Kiedy zaś nie pisze i nie wydaje - spotyka się z Czytelnikami lub prowadzi warsztaty dramaturgiczne dla młodzieży.
Bywa też laureatką - m.in. konkursu na sztukę dla dzieci i młodzieży poznańskiego Centrum Sztuki Dziecka (kilkakrotnie w latach 1994 - 2007),literackich konkursów IBBY „Książka Roku” (2001, 2004 i 2006) oraz Poznańskiego Przeglądu Nowości Wydawniczych „Książka Wiosny” (2001) i „Książka Zimy” (2004).
Za swoje teatralne pasje została nagrodzona Srebrnym Medalem „Gloria Artis” (2010),a za pasje literackie - „Pegazikiem” (2011),przyznawanym przez organizatorów Poznańskich Targów Książki. Otrzymała też honorowe wyróżnienie Ministerstwa Kultury Republiki Bułgarii za wkład w rozwój bułgarskiej kultury (1998),a także nagrodę Polskiej Sekcji ASSITEJ dla krytyka zajmującego się problemami teatru dla dzieci i młodzieży (2002). W roku 2011 otrzymała nominację do szwedzkiej nagrody Astrid Lindgren Memorial Award.
Jej powieść „Dom ośmiu tajemnic”, uhonorowana tytułem „Książka Roku 2006” przez Polską Sekcję IBBY, w 2008 roku została wpisana na Honorową Listę światowej IBBY oraz na Listę Białych Kruków monachijskiej Biblioteki dla Dzieci i Młodzieży.
Jej sztuki, słuchowiska i książki były tłumaczone na języki unijne i nie unijne (m.in. angielski, bułgarski, chorwacki, czeski, fiński, serbski i niemiecki).http://www.lilianabardijewska.com/
Szary Stworek mieszka w szarej Stworii i wszystko w niej jest szare. Ta szarość zaczyna go męczyć i nudzić, aż nagle staje się coś nieprzedziwnego, Stworek staje się zielony. Ta zmiana koloru motywuje go do wyprawy nad rzekę, aby mógł zmyć z siebie tę nieoczekiwaną zieloność. Droga do rzeki nie jest jednak prosta.
Tak rozpoczyna się wędrówka naszego bohatera po kolorowych krainach. W każdej z nich spotyka się z trudnościami i przeciwnościami, które pokazują mu, że wytrwanie w takiej krainie byłoby dla niego ogromnym wyzwaniem. Po drodze Stworek spotyka kogoś z kim się zaprzyjaźnia, kto podpowiada mu i pomaga w jego wędrówce, bo musicie wiedzieć, że to co spotyka Stworka za każdym razem jest niezwykłe i zaskakujące.
Chcecie wiedzieć jak zakończy się ta opowieść? Czy Stworek dotrze do rzeki? Jaki będzie finał tej historii? Powiem, że uroczy😊
Wspaniała opowieść o tym, że każdy jest wyjątkowy. O poszukiwaniu samego siebie, co może okazać się trudne oraz wymagać czasu i poświęcenia. Jest tutaj wiele o przyjaźni i wsparciu, które są cennymi wartościami. Do tego przepiękne i barwne ilustracje, które zachwycają małych czytelników. Jednym słowem cudo!
Więcej na:
https://mali-pasjonaci.blogspot.com/2021/11/zielony-wedrowiec.html
Jak to zwykle z antologiami bywa, jakość opowiadań i treść jest różnoraka. Zadziwiło mnie to, że najgorzej z zadaniem napisania historii o prawdziwym zwierzaku poradzili sobie znani i lubiani autorzy. Może dlatego, że ten rodzaj opowieści odbiegał od tego, o czym zazwyczaj piszą. Na szczęście większość opowiadań jest interesująca. Ukazuje emocje związane z posiadaniem domowego pupila. Pozwalają dziecku wczuć się w rolę opiekuna. Zrozumieć odpowiedzialność z nią związaną. A także żal, gdy zwierzę odchodzi. Polecam.