Najnowsze artykuły
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński5
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać339
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Bogusława Dobek-Ostrowska
13
6,3/10
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
6,3/10średnia ocena książek autora
56 przeczytało książki autora
52 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Polski system medialny na rozdrożu. Media w polityce, polityka w mediach
Bogusława Dobek-Ostrowska
7,0 z 1 ocen
7 czytelników 0 opinii
2011
Podstawy komunikowania społecznego
Bogusława Dobek-Ostrowska
6,2 z 13 ocen
33 czytelników 2 opinie
2007
Teoria komunikowania publicznego i politycznego
Bogusława Dobek-Ostrowska, Robert Wiszniowski
6,3 z 6 ocen
17 czytelników 0 opinii
2007
Hiszpania: Media masowe i wybory w obliczu terroryzmu
Bogusława Dobek-Ostrowska, Michał Kuś
5,0 z 2 ocen
6 czytelników 0 opinii
2007
Media masowe na świecie. Modele systemów medialnych i ich dynamika rozwojowa.
Bogusława Dobek-Ostrowska
6,5 z 2 ocen
5 czytelników 0 opinii
2007
Media masowe w demokratyzujących się systemach politycznych. W drodze do wolności słowa i mediów
Bogusława Dobek-Ostrowska
7,0 z 3 ocen
12 czytelników 0 opinii
2006
Komunikowanie polityczne i publiczne
Bogusława Dobek-Ostrowska
4,7 z 3 ocen
6 czytelników 1 opinia
2006
Transformacja systemów medialnych w krajach Europy Środkowo-Wschodniej po 1989 roku
5,0 z 1 ocen
7 czytelników 0 opinii
2002
Nauka o komunikowaniu: podstawowe orientacje teoretyczne
Bogusława Dobek-Ostrowska
6,3 z 3 ocen
12 czytelników 0 opinii
2001
Teoria i praktyka propagandy
Beata Ociepka, Bogusława Dobek-Ostrowska
6,5 z 4 ocen
21 czytelników 0 opinii
1999
Studia z teorii komunikowania masowego
Bogusława Dobek-Ostrowska
8,0 z 1 ocen
1 czytelnik 1 opinia
1999
Najnowsze opinie o książkach autora
Komunikowanie polityczne i publiczne Bogusława Dobek-Ostrowska
4,7
Podręcznik „Komunikowanie polityczne i publiczne” omawialiśmy w ramach zajęć. Jest to prawdziwa cegła, zawierająca multum informacji teoretycznych, definicji czy wykresów. Czytelnicy zainteresowani właśnie tym znajdą tu potężną bazę bibliograficzną. Osoby zorientowane na wiedzę praktyczną i swoisty wstęp do komunikowania w mass mediach muszą niestety szukać dalej.
Styl Dobek-Ostrowskiej jest nienaganny, jeśli omawia się go w perspektywie naukowej i czystości przekazu. Definiuje wszystkie używane przez siebie terminy, omawia bezbłędnie najróżniejsze modele czy wzory, podsumowuje wszystkie rozdziały, dołączając do nich pytania kontrolne… sęk w tym, że to wszystko jest bardzo, bardzo nudne. W wielu przypadkach odnosiłem wrażenie, że „leje wodę”, by zapełnić kolejne strony podręcznika.
Sam mordowałem się z tą książką przez bardzo długi czas, codziennie zmuszając się do czytania. Jest to coś, bez czego można się obejść.
Hiszpania: Media masowe i wybory w obliczu terroryzmu Bogusława Dobek-Ostrowska
5,0
książkę wypożyczyłem z jednego powodu: żeby dowiedzieć się od zawodowców o tym, jak wielki wpływ na wynik wyborów z 2004 miały zamachy w Madrycie. Moje rozczarowanie nie miało granic.
Wśród mnóstwa licznych szczegółowych tekstów, których związku z tematem nie udało mi się dociec (np. "Telefonia komórkowa jako narzędzie obywatelskiego nieposłuszeństwa") znalazłem bodaj dwa, które jakoś przymierzają się, zresztą okrężnie, do problemu, ale ich zawartość rozczarowuje.
Z książki w sumie wynika, że zamachy w Madrycie nie miały żadnego wpływu na wynik wyborów. Piszę "w sumie wynika", bo nikt tak nie napisał bezpośrednio, ale dobór tematów i rozkład akcentów tak sugeruje. Wybija się pogląd, że to raczej pełna hipokryzji propaganda PP, jej próby wymanewrowania za pomocą zamachów opozycji oraz przegrzanie tematu spowodowały, że elektorat się od partii odwrócił i zagłosował na PSOE.
PP była partią mocno wspierająca wojnę na Bliskim Wschodzie. Narzuca się teza, że zamiarem zamachowców było zastraszenie elektoratu, co im się w znacznym stopniu udało. Mimo systematycznej przewagi w sondażach, PP poległa i wygrała PSOE, która domagała się końca imperialistycznej wojny w Zatoce. Byłby to chyba najbardziej szokujący w ostatniej historii Europy przykład, jak jeden zamach terrorystyczny zmienił losy kraju. Niestety, ta teza w ogóle nie jest weryfikowana.