Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie dość, że utopia, to jeszcze wprawiająca w przygnębienie. Te wszystkie pomysły są bardzo piękne i ładnie brzmi to wszystko, a najgorsze, że jest przedstawione tak, jakby to było łatwo zrobić. A ja wiem, że chociaż wierzę w te idee, w to światło z dwóch stron w każdym pokoju, w miękknie podłogi, w podcienia, w alkowy i w ogrody na dachu, to nawet w małej, prywatnej skali to jest nie do zrobienia, bo mieszkam w prefabrykowanym bloku i na prefabrykowanym osiedlu i nic nie zapowiada, żeby to się miało w najbliższym czasie zmienić. Z kolei te większoskalowe pomysły zawarte w pierwszej części książki wymagałyby przekształcenia myślenia każdej osoby i całego społeczeństwa razem. Dlatego trochę smutek i trochę męczące to się zaczynało robić po 400 stronach szalejącego optymizmu.