Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[+] Niezły pomysł z tymi zdjęciami-rysunkami na początku każdego rozdziału jako zapowiedź najważniejszego wydarzenia w danym roku; [+] Sam pomysł na zdjęcia-rozkładówki na dwie strony, tak duże ilustracje nie są zbyt częste nawet w książkach popularnonaukowych; [+] Stały dział z premierami kinowymi i telewizyjnymi, co prawda autor prezentuje tylko dość umownie fabuły tych najbardziej mainstreamowych dzieł, ale ogólnie ciekawy element; [+] Często dane wydarzenie jest pretekstem do szerszego omówienia zjawiska istniejącego w l. 90, jak premiera filmu "Arizona" wprowadzająca do przedstawienia problemu PGR i post-PGR. [-] Dnia 8 sierpnia stwierdziłem, że zaczynanie każdego rozdziału od "dnia xxx xxx" jest zbyt generyczne i nudne; [-] Wszystko jest napisane zbyt ogólnikowo. Janusz Jabłoński pisze książki popularnonaukowe dla dzieci i to widać. Jeśli macie jakąkolwiek wiedzę - książkową lub żyliście w tamtych czasach - o latach 90. to "Moje lata 90." nie zaciekawią was ani nie wywołają nostalgii, dotykają bowiem zbyt delikatnie zbyt znanych tematów; [-] Główne źródło merytoryczne - Wikipedia; [-] Podstawowy font wordowski boli w oczy; [-] Książkę się czyta bardzo szybko - 1/2 dni na spokojnie - ale szybko w negatywnym sensie, font jest duży plus zdjęć jest dużo, więc co chwilę tylko przekładacie strony; [-] Książka nie jest ani albumem (za dużo tekstu),ani formą wspominkową (za dużo zdjęć); [-] Pełno literówek, pełno; [-] Jeśli ktoś czytał "Sex, disco i kasety wideo..." lub/i "333 popkultowe rzeczy lat 90." to nie będzie miał żadnej chęci ani potrzeby by wrócić do "Moich lat 90." [-] Czemu o IO 1992 nie wspominamy, a o IO 1996 jest cały rozdział? [-] Inny stały punkt książki - Urodzeni w danym roku - urywa się nagle na 1995 r. W latach 1996-1999 nikt znany w 2017 r. się nie urodził? 5/10