Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To zaledwie piąta książka z serii Ex Oriente i dopiero druga - po doskonałej "Kulturze japońskiej" Varleya - która tak mi się spodobała. Podobnie jak "Sakuteiki" i ta monografia podzielona jest na dwie części: obszerny wstęp oraz tłumaczenie oryginalnych tekstów. Jeśli chodzi o wstęp, jest on niezwykle użyteczny, a tym cenniejszy, że niewiele ukazało się w języku polskim opracowań, które przedstawiały drogi rozwoju pisma japońskiego. Przyznaję, że miejscami jeszcze trochę myliły mi się rodzaje pisma ze stylami pisma, ale w żadnym wypadku nie jest to winą autorki. Jestem mile zaskoczona, jak lekko i przystępnie jest napisany ten tekst, co jednak nie odbiera mu merytorycznej jakości. Same traktaty, przełożone z resztą równie przystępnym językiem, dają wgląd w to, jak postrzegana była kaligrafia, i jako sztuka "drogi", i jako umiejętność bardzo, powiedziałabym, utylitarna. Znajdziemy zatem zalecenia, jak kaligraf powinien zachować się w obecności osób wyżej od siebie postawionych, jakie wymogi formalne powinno spełniać przedkładane pismo czy dokument, wreszcie - na jakich rodzajach ćwiczeń należy się skupić i do jakiego stanu ducha dążyć w ich czasie. Zawsze byłam ciekawa, na czym polegają różnice między szkołami różnych tradycyjnych sztuk japońskich, a książka Anny Zalewskiej jeśli nawet nie przyniosła mi odpowiedzi na wszystkie pytania, to chociaż rozjaśniła kilka kwestii. Teraz czekam na opracowanie poświęcone estetyce w kaligrafii...