Tej książki nie bierze się do ręki, aby poznać jakąś pasjonującą fabułę, choć może okazać się bardzo interesująca, jeśli szuka się informacji o architekturze Warszawy I poł. lat 50. A tych Zieliński wyszukał bardzo wiele, przede wszystkim w czasopismach "Architektura" i "Stolica" oraz uszeregował tematycznie. Jest to więc bardzo pomocny leksykon historii architektury i urbanistyki opatrzony dobrym wstępem i zakończone indeksem osobowym.
Waloru publikacji nie negują pewne niedociągnięcia: warto byłoby poszerzyć bazę źródłową o inne czasopisma (choćby Miasto, Przegląd Artystyczny, ale też Życie Warszawy),zdarzają się też błędne odesłania w przypisach, które warto poprawić w kolejnym wydaniu.
Dla osób interesujących się historią i architekturą stolicy, książka okaże się bardzo ciekawa. Wielkim plusem tej publikacji jest to, że pod hasłem socrealizm, autor skupił się tylko na Pałacu Kultury i Nauki oraz MDM, ale do tematu podszedł szeroko (opisane zostały m.in. budynki szkół i przedszkoli oraz - nawet - zabudowy jednorodzinnej). Książka napisana jak praca magisterska, ale zawartość merytoryczna całkowicie wynagradza brak polotu i naukowy styl jej napisania. Może zabrakło trochę więcej o podsumowaniu i ocenie socrealizmu. Niemniej polecam, bo to bodajże jedyna publikacja na rynku na ten temat, do tego bogato ilustrowana, a autor obficie podpiera się źródłami, w tym monografie na temat poszczególnych budynków.