Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zacznę od tego, że definicja szczęścia jako przyjemności i celowości odczuwanej w czasie pozwoliła mi na zmianę perspektywy i spojrzenie na wiele czynności w moim życiu w zupełnie nowym świetle. Po lekturze rzeczywiście zacząłem zastanawiać się nad strukturą mojego dnia i potencjlanych zmianach, jakie mógłbym wprowadzić. Zacząłem też dostrzegać pewne relacje między czynnościami a nastrojem, które mi wcześniej umykały. Podana koncepcja szczęścia to zdecydowanie najmocniejsza część książki. Jeżeli ktoś ma możliwość, to zdecydowanie polecam przeczytanie pierwszego rozdziału, w którym autor definiuje swój pogląd na temat definicji szczęścia. Niestety potem robi się już gorzej. Zwykle narzeka się na książki, które opierają się na jednym błyskotliwym pomyśle i tak naprawdę brak im treści na zapełnienie 200 czy 300 stron. W tym przypadku mam wrażenie, że stała się rzecz odwrotna. Książka jest pełna treści, ale za to podanej w sposób chaotyczny, jakby bez odgórnego planu czy celu. Nie tylko same akapity często nie podążają za jakąś łatwą do dostrzeżenia linią myślową, ale nawet wewnątrz pojedynczych akapitów panuje bałagan. Trochę jakby autor naczytał się setek ciekawych badań naukowych i na siłę próbował zawrzeć je wszystkie w swojej książce, nie patrząc na to, czy pomaga to wzmocnić jego argument. Ledwo przebrnąłem przez drugą część tej książki. Wytknąć należy również niedblastwo polskiego tłumaczenia, co jest w ogóle zmorą selfhelpu. Pełno jest literówek czy błędów w składni. Dla przykładu, s. 246: "W grach, w których można zarobić, jęsli wszyscy gracze ze sobą współpracują, szybsze decyzjo o kolejnych ruchach zwiększają szansę na lepsza współpracę grających." Raz czy dwa może się to przecież zdarzyć, ale w tej książce jest to nagminne.