Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trudno tę książkę sprawiedliwie ocenić. Napisana jest mało przekonująco, ( zwłaszcza pierwsze kilkadziesiąt stron),poszatkowana krótkimi rozdzialikami jakby brakowało pomysłu na zebranie ich w spójną całość. Z drugiej strony nie ma się ochoty jej odkładać, a losy dziennikarza czyta się z zainteresowaniem. Trzeba także przyznać autorce, że do opowieści o Milewiczu podchodzi uczciwie, nie stawia mu pomnika . Na stronach książki Honorata Zapaśnik daje dojść do głosu zarówno chwalącym jego warsztat, jak i tym mocno go krytykującym. Na szczególną uwagę zasługują przede wszystkim wypowiedzi córki reportera. Ze wspomnień Moniki Milewicz wyłania się opis relacji z ojcem, który daje czytelnikowi sporo do myślenia. Milewicz był pewną ikoną , przynajmniej dla mnie, kilkuletniego chłopca z małej miejscowości. Ta biografia zmienia jego wizerunek. Czy jest to potrzebne? To już pytanie, na które każdy musi odpowiedzieć sobie sam, najlepiej zanim sięgnie po książkę.