Wojna jest zawsze przegrana. Polscy reporterzy wojenni opowiadają o tym, czego do tej pory nie ujawniali

Autorka przeprowadza wywiady z dziennikarzami i operatorami, którzy jeździli w różne niebezpieczne miejsca na świecie. Irak, Afganistan, Ukraina, Kongo. Opowiadają o trudach pracy na wojnie, o traumatycznych przeżyciach, świszczących nad głową kulach i śmierci znajomych z branży. O tym, że to nie jest praca dla pieniędzy, że nie raz brakowało im jedzenia i czyli się naprawdę zagrożeni. Myślę, że wiele i tak zostawiają dla siebie, chodź naprawdę zdradzają sporo kulis swojej pracy.

Autorka przeprowadza wywiady z dziennikarzami i operatorami, którzy jeździli w różne niebezpieczne miejsca na świecie. Irak, Afganistan, Ukraina, Kongo. Opowiadają o trudach pracy na wojnie, o traumatycznych przeżyciach, świszczących nad głową kulach i śmierci znajomych z branży. O tym, że to nie jest praca dla pieniędzy, że nie raz brakowało im jedzenia i czyli się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z książki możemy dowiedzieć się jak po pierwszej wyglądałaś praca korespondenta wojennego (dlaczego wyglądała a nie wyglada? - przeczytaj a się dowiesz ;)) a po drugie dowiesz się czegoś czego telewizja nie pokazała. Mnie książka wciągnęła w już od pierwszych stron, napisana w formie wywiadu, napisana „łatwym” językiem wiec bardzo szybko się ja czyta. Jak dla mnie- bomba

Z książki możemy dowiedzieć się jak po pierwszej wyglądałaś praca korespondenta wojennego (dlaczego wyglądała a nie wyglada? - przeczytaj a się dowiesz ;)) a po drugie dowiesz się czegoś czego telewizja nie pokazała. Mnie książka wciągnęła w już od pierwszych stron, napisana w formie wywiadu, napisana „łatwym” językiem wiec bardzo szybko się ja czyta. Jak dla mnie- bomba

Pokaż mimo to

Przyznaję, że sięgnęłam po tę książkę, ponieważ polecał ją sam Tomek Michniewicz. Wiadomo bowiem, że jak Michniewicz poleca, to będzie to na bank dobra lektura. Na szczęście moje zaufanie i tym razem nie zostało nadużyte.

Bohaterami książki Honoraty Zapaśnik są polscy korespondenci wojenni, którzy dzielą się z nią (a tym samym z nami) intymnymi historiami z reporterskiego życia. Tak naprawdę wypowiadają się oni na przeróżne tematy. Począwszy od tych kręcących się tylko i wyłącznie wokół konfliktów zbrojnych czy międzynarodowych organizacji przez wspomnienia związane z ludźmi "doświadczającymi wojny" i zamieszkującymi okupowane tereny aż po osobiste historie związane z własną rodziną, znajomymi, pracą czy trudną codziennością na froncie.

Cieszę się, że autorka ukazała nie tylko męskie sylwetki, ale także kobiecy punkt widzenia. Nasze bohaterki miały swój głos w tej pozycji. Odważny, czasem pełen przekleństw głos. Głos przepełniony bólem i świadomością, że "Wojna jest zawsze przegrana".

Zdaję sobie sprawę z tego, że to nie są łatwe tematy do rozmów, więc tym bardziej doceniam Honoratę Zapaśnik, że udało jej się aż tyle wyciągnąć z poszczególnych rozmówców.

Mam tylko jeden wniosek: codziennie doceniajmy to, że żyjemy.

Zobaczcie, co dzieje się teraz w Polsce, jak ludzie narzekają, że nie mogą wyjść normalnie z domu. Pomyślcie, że wojenna rzeczywistość wygląda jeszcze gorzej, że za każdym rogiem może czaić się snajper polujący na czyjeś życie. Być może to właśnie Ty będziesz dzisiaj jego ofiarą. Doceńmy to, że nie musimy żyć w takiej codzienności.

Przyznaję, że sięgnęłam po tę książkę, ponieważ polecał ją sam Tomek Michniewicz. Wiadomo bowiem, że jak Michniewicz poleca, to będzie to na bank dobra lektura. Na szczęście moje zaufanie i tym razem nie zostało nadużyte.

Bohaterami książki Honoraty Zapaśnik są polscy korespondenci wojenni, którzy dzielą się z nią (a tym samym z nami) intymnymi historiami z reporterskiego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mam mieszane uczucia. Książka miała ujawniać to, o czym do tej pory nie słyszeliśmy, ale tego nie robi. Rozmowy są ciekawe, ale momentami dość chaotyczne. Czasami prowadzone są nienaturalnie, a pytania zadawane przez autorkę nie wynikają z odpowiedzi. Brakuje tutaj odniesień; w książce nie ma żadnych przypisów, więc często trzeba zaglądać do internetu, żeby mieć jakiekolwiek pojęcie na temat omawianego w rozmowie konfliktu. Nie ma też zdjęć, które mogłyby urozmaicić treść i zobrazować to, o czym opowiadają reporterzy. Niemniej jednak, temat jak najbardziej warty uwagi.

Mam mieszane uczucia. Książka miała ujawniać to, o czym do tej pory nie słyszeliśmy, ale tego nie robi. Rozmowy są ciekawe, ale momentami dość chaotyczne. Czasami prowadzone są nienaturalnie, a pytania zadawane przez autorkę nie wynikają z odpowiedzi. Brakuje tutaj odniesień; w książce nie ma żadnych przypisów, więc często trzeba zaglądać do internetu, żeby mieć...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Autorka, dziennikarka-reporterka przedstawia sylwetki swoich koleżanek i kolegów po fachu. Jej rozmówcami są ci, którzy widzieli rzeczy niewyobrażalne. Są zwykłymi ludźmi, ale zamiast zbierać najnowsze "plotki" z własnych miasteczek, wybierają ciężką pracę korespondenta, czy reportera wojennego. Wiedzą, dokąd jadą, ale nigdy nie wiedzą czy uda im się wrócić do domu.
W swojej pracy także mają momenty zwątpienia, obawy o własne życie, chęci ucieczki - gdy wydaje się, że to wszystko co robią nie ma sensu. Potrafią jednak przezwyciężyć samego siebie, by pokazać całemu światu najgorsze ludzkie doświadczenia.
Udzielając autorce szczerych wywiadów mówią jak wojna zmieniła ich życie, jak wpłynęła na codzienne osądy, na emocje, na wybory. Niejednokrotnie przyznają się jak wielką cenę zapłacili za swoją pracę, z jakimi traumami przyjdzie im się mierzyć wiele lat, jak wygląda ich historia.
Mimo zapału, chęci i wiary w sens swojej pracy; mimo pewnego przyzwyczajenia się do wojennej rzeczywistości; mimo adrenaliny jaka towarzyszy im gdy podejmują ryzyko pracy na krawędzi życia i śmierci, wszyscy są zgodni: żadna wojna nie ma sensu, bowiem każdy, kto w niej bierze udział przegrywa, nawet jeśli teoretycznie jest inaczej. Każdy z nich, mimo, że ochoczo bierze aparat czy kamerę i jedzie w najdalsze zakątki konfliktów zbrojnych, bez wahania podpisałby się pod stwierdzeniem: nigdy więcej wojny.
Polecam bardzo ciekawy reportaż!

Autorka, dziennikarka-reporterka przedstawia sylwetki swoich koleżanek i kolegów po fachu. Jej rozmówcami są ci, którzy widzieli rzeczy niewyobrażalne. Są zwykłymi ludźmi, ale zamiast zbierać najnowsze "plotki" z własnych miasteczek, wybierają ciężką pracę korespondenta, czy reportera wojennego. Wiedzą, dokąd jadą, ale nigdy nie wiedzą czy uda im się wrócić do domu.
W...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobre reportaże, czytałam z równym zaciekawieniem jak czyta się twórczość Kapuścińskiego. Super prawdziwe

Bardzo dobre reportaże, czytałam z równym zaciekawieniem jak czyta się twórczość Kapuścińskiego. Super prawdziwe

Pokaż mimo to

Z ciężkim sercem muszę przyznać, że jestem lekko rozczarowany. Może Ci konkretni reporterzy nigdy tego nie ujawniali nikomu, ale mam wrażenie, że już o tym wszystkim gdzieś czytałem. Nihil novi, można by rzec. Ale muszę przyznać, że obraz wyłaniający się z tych opowieści jest wstrząsający i daje dużo do myślenia. Fakt, wojna nigdy nie jest wygrana.

Z ciężkim sercem muszę przyznać, że jestem lekko rozczarowany. Może Ci konkretni reporterzy nigdy tego nie ujawniali nikomu, ale mam wrażenie, że już o tym wszystkim gdzieś czytałem. Nihil novi, można by rzec. Ale muszę przyznać, że obraz wyłaniający się z tych opowieści jest wstrząsający i daje dużo do myślenia. Fakt, wojna nigdy nie jest wygrana.

Pokaż mimo to

Zbiór nierównych wywiadów z korespondentami wojennymi. Pierwszy wywiad w mojej opinii najmniej "żarł", dało się wyczuć, że rozmowa się nie kleiła.
Wywiady ukazują, co się dzieje po drugiej stronie kamery, gdy wygodnie we własnych domach oglądamy reportaże wojenne z linii frontu oraz z miejsc, w których są prowadzone działania wojenne. Niektórzy reporteży zapłacili najwyższą cenę.

Zbiór nierównych wywiadów z korespondentami wojennymi. Pierwszy wywiad w mojej opinii najmniej "żarł", dało się wyczuć, że rozmowa się nie kleiła.
Wywiady ukazują, co się dzieje po drugiej stronie kamery, gdy wygodnie we własnych domach oglądamy reportaże wojenne z linii frontu oraz z miejsc, w których są prowadzone działania wojenne. Niektórzy reporteży zapłacili najwyższą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Honorata Zapaśnik zebrała w tej książce opowieści ośmiu polskich reporterów wojennych.
Czyta się to wszystko z zapartym tchem, choć nie polecam czytania książki jednym cięgiem. Dlaczego? Dlatego, że po kilkudziesięciu stronach czytelnik po prostu przywyka do tych wszystkich dramatycznych sytuacji tam opisanych i nie jest w stanie odnieść się do nich z odpowiednim szacunkiem.
A powieści tu przedstawione są bardzo drastyczne, krwawe i powodujące, że włos jeży się na głowie.
I z jednej strony odnosi się niesamowity szacunek dla tych reporterów z faktu, że narażają własne życie aby innym pokazać jak naprawdę wygląda wojna. A z drugiej strony jak się to czyta to ma się również odczucia o skrajnej nieodpowiedzialności tych ludzi, którzy celowo pchają się w największą wojenną zawieruchę aby zdobyć kilka ujęć.
Czym to się może skończyć pokazuje przykład chyba najbardziej znanego, polskiego reportera wojennego Waldemara Milewicza, który zginął od przypadkowych kul podczas jazdy w niebezpiecznym terenie.
Tak czy inaczej wielki szacunek dla tych ludzi a książkę warto poczytać, choć nie polecam ją osobom wrażliwym.

Honorata Zapaśnik zebrała w tej książce opowieści ośmiu polskich reporterów wojennych.
Czyta się to wszystko z zapartym tchem, choć nie polecam czytania książki jednym cięgiem. Dlaczego? Dlatego, że po kilkudziesięciu stronach czytelnik po prostu przywyka do tych wszystkich dramatycznych sytuacji tam opisanych i nie jest w stanie odnieść się do nich z odpowiednim...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie jest to książka wybitna ale słaba też nie jest! Ciekawe wywiady z reporterami wojennymi pozwalają zbudować sobie obraz codziennej, niebezpiecznej pracy reportera podczas różnych rozruchów i wojen przetaczających się przez nasz świat.
Książka też pokazuje że oprócz ludzkich dramatów, bestialstwa niebezpieczeństwa wojenne są jak narkotyk dla dziennikarzy i nie każdy sobie z tym radzi...

Nie jest to książka wybitna ale słaba też nie jest! Ciekawe wywiady z reporterami wojennymi pozwalają zbudować sobie obraz codziennej, niebezpiecznej pracy reportera podczas różnych rozruchów i wojen przetaczających się przez nasz świat.
Książka też pokazuje że oprócz ludzkich dramatów, bestialstwa niebezpieczeństwa wojenne są jak narkotyk dla dziennikarzy i nie każdy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to