Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać258
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
- ArtykułyOficjalnie: „Władca Pierścieni” powraca. I to z Peterem JacksonemKonrad Wrzesiński9
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Diodor Sycylijski
Znany jako: Diodorus SiculusZnany jako: Diodorus Siculus
18
6,3/10
Pisze książki: historia, popularnonaukowa
Urodzony: 01.01.0080Zmarły: 01.01.0020
Diodorus Siculus; ur. ok. 80 p.n.e., zm. ok. 20 p.n.e.) – grecki historyk żyjący w epoce Cezara i Augusta, urodził się w Agyrion na Sycylii (stąd przydomek). Odbywał podróże po Europie, Afryce północnej i Azji Mniejszej. Przez długi okres przebywał w Rzymie. W latach 60-56 p.n.e. mieszkał w Aleksandrii.
6,3/10średnia ocena książek autora
11 przeczytało książki autora
61 chce przeczytać książki autora
4fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Dzieje Aleksandra Macedońskiego
Leszek Mrozewicz, Diodor Sycylijski
6,5 z 2 ocen
3 czytelników 1 opinia
2020
O Peryklesie i wojnie peloponeskiej
Leszek Mrozewicz, Diodor Sycylijski
6,0 z 1 ocen
2 czytelników 1 opinia
2019
O Dionizjuszu Starszym, tyranie Syrakuz
Leszek Mrozewicz, Diodor Sycylijski
6,0 z 1 ocen
2 czytelników 1 opinia
2019
Starożytności etiopskie i libijskie
Leszek Mrozewicz, Diodor Sycylijski
6,0 z 1 ocen
3 czytelników 0 opinii
2018
Czyny i dzieła herosów i półbogów
Leszek Mrozewicz, Diodor Sycylijski
6,0 z 1 ocen
3 czytelników 0 opinii
2013
Najnowsze opinie o książkach autora
O wyspach Leszek Mrozewicz
5,7
Ostatnia zachowana część pierwszego pięcioksiągu Diodora. Autor opowiada w nim o czasach starożytnych nawet z jego punktu widzenia, a więc o czasach - teoretycznie - sprzed upadku Troi (który starożytni datowali na 1194-1184 p.n.e.) i końca epoki brązu. W praktyce, okres ten, podobnie jak czasy zwane ciemnymi wiekami, były dla starożytnych praktycznie nieznane. Stąd np. Diodor błędnie wnosi, że żelazo było znane w Grecji jeszcze w czasach imperium minojskiego. Z punktu widzenia historyka, tomik ten ma niewielką wartość, gdyż jest bardziej mitologią (ta, nawiasem mówiąc, została przedstawiona dosyć oryginalnie, gdyż Zeus i inni bogowie są w niej czczonymi przez potomnych wielkimi odkrywcami, prawodawcami i zdobywcami, a nie niezwykłymi bytami spoza świata śmiertelników) niż historią. Również strona geograficzno-etnograficzna tekstu jest bardziej ciekawostką, niż opisem prawdziwych wydarzeń i bliżej jej do opowieści Sindbada Żeglarza niż do Geografii Strabona. Oczywiście, pewne ślady prawdziwych wydarzeń przebijają, jednak zostały one zniekształcone przez ludową tradycję. Wartość mają natomiast wstawki poświęcone zwyczajom poszczególnych ludów, zarówno tych dobrze Grekom znanych, jak i bardzo egzotycznych: Etrusków, Galów, Iberów, Brytów a nawet Arabów. Mimo, że większość informacji zawartych w tym tomie to zwykłe bajki, to i tak jest on pouczający, gdyż pozwala zrozumieć, jak starożytni wyobrażali sobie swoje dzieje i otaczający ich świat.
Tradycyjnie dla tej serii, tekst został wydany w dwóch językach - oryginalnym (greckim) i polskim, a także opatrzony obszernymi przypisami.
Rok królów Diodor Sycylijski
8,0
Księga XX jest tak naturalną kontynuacją XIX, że niemal dziwi to, że nie stanowią tego samego tomu. Diodor nadal opisuje zmagania koalicji Ptolemeusza, Seleukosa, Lizymacha i Kassandra przeciwko Antygonowi, trwające niemal aż do jego śmierci w bitwie pod Ipsos. Druga część z kolei poświęcona jest panowaniu Agatoklesa, króla Sycylii i tyrana Syrakuz, oraz jego kolejnym zbrodniom i podstępom (aż dziw, że po 18 latach nadal znajdowali się ludzie zdolni mu uwierzyć). Co jakiś czas pojawiają się – niczym wzmianki pisane na marginesie kroniki – informacje o pojedynczych wydarzeniach z Rzymu, królestwa Bosporańskiego lub Heraklei Pontyjskiej. Tak więc, czytelnik poprzedniej księgi powinien wiedzieć czego się spodziewać. Nie oznacza to jednak, że nie ma żadnych różnic pomiędzy nimi; przede wszystkim, Diodor prawdopodobnie skorzystał z innych niż poprzednio źródeł (między innymi, niezachowanej kroniki Marsjasza z Pelli, jednego ze strategów Demetriusza). Wpływa to nie tyle na szczegółowość, co na styl kroniki – zamieszczone w tekście opisy bitew (morska pod Salaminą Cypryjską, oblężenie Rodos, desant na Nilu) są bardzo efektowne i pisane z perspektywy prostego żołnierza. Hieronim z Kardii również pozostawił szczegółowe opisy starć, jednak dotyczą one manewrów oddziałów; to czytelna relacja człowieka, który dowodził i który doskonale zdawał sobie sprawę z przebiegu bitwy. Relacje zawarte w XX księdze są chaotyczne, wypełnione opisami świstających strzał, trzasku mieczy i krzyków rannych. Majstersztyk, nie trzeba szukać powieści historycznych, żeby przez chwilę poczuć się jak na polu bitwy. Niestety, relacja Diodora urywa się w kulminacyjnym momencie (w przeddzień największej bitwy tej epoki!),a księgi XXI – XL nie zachowały się. Wielka strata...