Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chciałabym poznać wzór, którym kieruje się mój mózg przy wyborze rzeczy, które raczy pamiętać zawsze i na zawsze, bo mam wrażenie, że niestety większość tych procesów odbywa się bez udziału mojej świadomości, a czasami wbrew mojej woli. Książkę „Wszystko skończone, dziewczyny…” pamiętam bardzo dokładnie. Myślę, że w tym przypadku jest to zasługa szoku, jaki wywołała we mnie jej lektura. Zresztą nie tylko ja byłam zaszokowana, ale i wszystkie moje kuzynki, z którymi spędzałam tamte wakacje. Historia Mandy Smith i jej związku z Billem Wymanem musiała zrobić wrażenie na nastolatkach, które dopiero co wyrastały z łażenia po drzewach i zaczynały się interesować chłopcami. Świat opisany przez Mandy był bardzo egzotyczny, a związek trzynastoletniej dziewczynki z mężczyzną, który ma 47 lat po prostu był wtedy i nadal jest dla mnie nie do pojęcia. Największe zaskoczenie budziła we mnie matka Mandy, która nie widziała nic złego w zażyłości córki i Billa. Pomijając aspekt wieku, związek tej dwójki uwieńczony ślubem i skończony szybkim rozwodem był…myślę, że chory i burzliwy to w tym przypadku za łagodnym określenia, a żadne inne cenzuralne słowo niestety nie przychodzi mi do głowy. W tle całej historii przewija się zespół The Rolling Stones, a Mandy chętnie się dzieli wspomnieniami z imprez, w których brała udział. Myślę, że spisanie tych wspomnień było dla Mandy swojego rodzaju terapią, bo życie z Billem Wymanem usiane różami nie było. Mimo szokującego przekazu całą książkę dość lekko się czyta. Z perspektywy lat nadal najbardziej pojąć nie mogę zachowania matki Mandy w tej całej sytuacji.