Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka Kanerta była dla mnie sporym zaskoczeniem. Na samo hasło „monografia historyczna” przełykam ciężko ślinę, bo nawet jeśli książka będzie pełna wiadomości, choćby najrzetelniejszych, to najczęściej styl jest fatalny i brnie się jak przez bagno (pozdrowienia dla pani Wilkoszewskiej, po nocach mi się śnią jej przekłady w „Estetyce japońskiej”…). A tymczasem jakie miłe zaskoczenie! Kanert pisze o dziejach starożytnej Japonii- czyli od czasu pierwszych cesarzy aż do końca epoki Heian- zamieniając nudny wykład historyka w pasjonującą opowieść, a obce i dalekie postacie z dawnych wieków pod jego piórem ożywają, stają się ludźmi pełnymi pasji, w jakiś sposób jednak bliskimi. Nie pamiętam, kiedy ostatni raz czytałam książkę napisaną tak sprawnie. Może to kwestia wyczuwalnej miłości autora do tego okresu, może to jego fascynacja, doskonale widoczna w tej książce, a przecież nie bezstronna i bezkrytyczna, w jakiś sposób udziela się czytelnikowi?...