Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsza książka Borysa Jelcyna, wydana jeszcze przed jego prezydenturą. Jeśli autor nie wchodzi w detale polityki, to opowiada całkiem ciekawie: dzieciństwo, szkolne perypetie, anegdoty o tym, jak budował dziadkowi banię na podwórzu, jak stracił palce u lewej dłoni, jak rozbierali dom itd. Jawi się jako człowiek skromny, pracowity, uparty i szczery. Widzi rozwarstwienie społeczne, dysproporcje w posiadanym przez Rosjan majątku, i chce z tym walczyć, coś zmienić. Słabszą stroną są przemówienia polityczne Jelcyna oraz jego dość emocjonalne opisy polityki radzieckiej. Rozliczanie Breżniewa, Gorbaczowa, Politbiura, całej wierchuszki, która go nienawidziła i uprzykrzała mu życie i karierę - bardziej brzmiało jak przemówienia na wiecu albo elementy kampanii wyborczej niż literatura. No i niestety wydanie jest bardzo bylejakie. Niby w stopce redakcyjnej widnieje nazwisko korektora, ale książka jest pełna błędów. Są dziesiątki literówek, błędów ortograficznych i interpunkcyjnych, co przeszkadza i utrudnia odbiór słów Jelcyna. Myślę, że ponowne, dobre wydanie "Wyznań", może nawet w nowym tłumaczeniu, zyskałoby o wiele wyższą jakość i ocenę.