Cezary Waldemar Wodziński - filozof, historyk filozofii i tłumacz i eseista; pracownik Zakładu Filozofii Współczesnej w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. W latach 1986–1990 redaktor naczelny pisma „Aletheia”. Za rozprawę habilitacyjną Heidegger i problem zła (opublikowaną w 1994 roku) otrzymał Nagrodę PAN im. Tadeusza Kotarbińskiego. W 2000 roku nakładem Oxford University Press ukazało się angielskojęzyczne tłumaczenie tejże książki (Heidegger and the Problem of Evil). Główne obszary zainteresowań Wodzińskiego obejmują filozofię Szestowa i Heideggera, metafizykę, fenomenologię, hermeneutykę oraz filozofię dialogu. Wodziński jest autorem kilku książek, między innymi: I cóż po filozofie… Eseje (1992),Wielkie wędrowanie (1998),Wiedza a zbawienie. Studium myśli Lwa Szestowa (1991). Tłumaczył ponadto Szestowa, Nietzschego i Heideggera.
Ciekawe ujęcie tematu. Ile osób, tyle zdań; czasami między sobą sprzeczne, czasami zaskakujące, przejmujące, często przemyślane i wyważone, a niekiedy rzucone ad hoc. Widać, że temat Holocaustu żyje w każdym na swój sposób. Warto samemu odpowiedzieć sobie na zadane pytania w tej książce i porównać odpowiedzi z innymi.
Widzę, że nie pojawiają się sklepy gdzie te książkę można kupić, zatem podrzucę kilka linków, gdzie jest ona do nabycia:
https://www.mocak.pl/sklep/produkt/wieloglos-mocak
https://www.ceneo.pl/75317006?se=Y0dwsx96F-7bICyuzIHxUB7H0C1TBDZh&gclid=CjwKCAjwkenqBRBgEiwA-bZVtrk9Lth6ooJvFrpi8IxQgRIPBvzUghB7UqmuDnKghEBKDT6NgIH8tBoCu7sQAvD_BwE
Książka – refleksja; efekt przemyśleń nad istotą rosyjskości upatrywanej w religijnym szale pełnym kontrastów; przesłania, opisy i wyobrażenia naszkicowane nie tylko w prozie Dostojewskiego. Autor, postępując według instrukcji samego Dostojewskiego „rozłupuje siekierą” istotę rosyjskości, żeby zajrzeć w podstawy jej duszy.
Wychodząc od idei i następstw Raskoła autor charakteryzuje społeczeństwo opartego na wierze pełnej przeciwieństw, tak zapętlonej w rozważaniach, że nie potrafi zróżnicować pojęcia Chrystusa i Antychrysta, a co za tym idzie – dobra i zła. Chaos, upór, mistycyzm, miłość i nienawiść, to wszystko cechy widoczne w Rosjanach, współczesnemu czytelnikowi przedstawienie w pełni realizmu na kartach powieści Dostojewskiego. Rosja przedstawiana przez pisarza i twórczość autora kreowana przez obserwację i uczestnictwo w chaosie religijnych roztrząsań.
Osobom obeznanym z twórczością Dostojewskiego, wiele wniosków i przemyśleń opisanych w tej niewielkiej pozycji wydać się może oczywistymi, niemniej autor postawił sobie za cel maksymalne wniknięcie w rdzeń rosyjskiej duszy, jego dosłowność i symbolikę przekazaną w prozie wielkiego pisarza. Nie ze wszystkimi trzeba się zgadzać, warto jednak się nad nimi zastanowić.
Bo na przykład częste występowanie odcieni żółtego w opisach pomieszczeń i tła w „Zbrodni i karze” może być nieświadomym zabiegiem, ale z drugiej strony – może się w tym kryć wręcz podprogowe nawiązanie do złotej barwy w kulturze rosyjskiej jednoznacznie utożsamianej z kolorem cerkiewnych ikon, a więc – ze sferą ducha. Jak było naprawdę? Tego można tylko domniemywać.