Najnowsze artykuły
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel9
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
- ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant8
- ArtykułyPaul Auster nie żyje. Pisarz miał 77 latAnna Sierant6
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Włodzimierz Korolenko
Źródło: Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=357715
7
7,6/10
Pisze książki: klasyka, literatura piękna
Rosyjski pisarz ukraińsko-polskiego pochodzenia, dziennikarz, publicysta, działacz społeczny zwłaszcza w dziedzinie obrony prawa w czasach Rosji carskiej jak i radzieckiej. Mistrz małych form literackich, popularyzator i tłumacz literatury polskiej.
Urodził się w 1853 roku w Żytomierzu, znajdującym się wówczas w granicach Imperium Rosyjskiego, na terenie guberni wołyńskiej. Ojciec, Gałaktion Korolenko, był Ukraińcem, sędzią powiatowym; matka była Polką, córką polskiego szlachcica. Kształcił się w Petersburskim Instytucie Technologicznym, następnie w akademii rolniczej w Moskwie. Będąc jeszcze studentem podjął nielegalną działalność polityczną, za co zesłany został w roku 1879 na wschodnią Syberię. Najpierw w guberni wiackiej, a następnie na terenie Jakucji, m.in. przebywał we wsi Amga. Z zesłania wrócił w 1885 roku i osiadł w Niżnym Nowogrodzie. Podczas rewolucji październikowej opowiadał się zarówno przeciw represjom czerwonego, jak i białego terroru. Zmarł w grudniu 1921 roku w Połtawie, na terenie Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Na podstawie jego opowiadań Leonid Gajdaj nakręcił w 1957 roku film Daleka droga. Planetoida 3835 została w 1977 roku nazwana jego imieniem.
Urodził się w 1853 roku w Żytomierzu, znajdującym się wówczas w granicach Imperium Rosyjskiego, na terenie guberni wołyńskiej. Ojciec, Gałaktion Korolenko, był Ukraińcem, sędzią powiatowym; matka była Polką, córką polskiego szlachcica. Kształcił się w Petersburskim Instytucie Technologicznym, następnie w akademii rolniczej w Moskwie. Będąc jeszcze studentem podjął nielegalną działalność polityczną, za co zesłany został w roku 1879 na wschodnią Syberię. Najpierw w guberni wiackiej, a następnie na terenie Jakucji, m.in. przebywał we wsi Amga. Z zesłania wrócił w 1885 roku i osiadł w Niżnym Nowogrodzie. Podczas rewolucji październikowej opowiadał się zarówno przeciw represjom czerwonego, jak i białego terroru. Zmarł w grudniu 1921 roku w Połtawie, na terenie Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Na podstawie jego opowiadań Leonid Gajdaj nakręcił w 1957 roku film Daleka droga. Planetoida 3835 została w 1977 roku nazwana jego imieniem.
7,6/10średnia ocena książek autora
33 przeczytało książki autora
53 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Podczas zaćmienia słońca i inne opowiadania
Włodzimierz Korolenko
7,0 z 1 ocen
9 czytelników 0 opinii
2018
Godziny więzienne. Zakazane utwory Gorkiego, Andrejewa i Korolenki
Maksym Gorki, Włodzimierz Korolenko
7,0 z 1 ocen
2 czytelników 0 opinii
1906
Najnowsze opinie o książkach autora
Niewidomy muzyk Włodzimierz Korolenko
8,1
Tytułowy bohater nie jest jedyną ważną postacią w książce, tak jak i fabuła nie skupia się na muzycznym aspekcie jego życia, tylko zapuszcza się w wyjątkowo kręte meandry ludzkiej psychiki. Cierpienie jest wpisane w egzystencję każdej ziemskiej istoty, choć można się pokusić o stwierdzenie, że niektóre z tych istot cierpią mniej, a inne bardziej. Jednak okazuje się (nie po raz pierwszy),że w przypadku ludzi cierpienia tego nie można zmierzyć obiektywnie.
Tytułowy bohater, wychowujący się w zamożnej rodzinie i otoczony miłością, na pewnym etapie życia tak nurza się w swoim nieszczęściu, dodatkowo próbując nim usprawiedliwiać swoje zachowanie, że doprowadza go to do duchowej izolacji. Nie jest jedynym, który potrzebuje czasu, by dojrzeć emocjonalnie...
Równie ważną postacią jest przyjaciółka niewidomego Piotra, która z dziecięcej naiwności przechodzi przez momenty zwątpienia aż do świadomej i dobrowolnej decyzji dotyczącej własnego losu.
Trzecią, chyba najbardziej niesamowitą, postacią i wywołującą łzy wzruszenia, jest Maksym - energiczny hulaka, zabijaka, ochotnik w oddziałach Garibaldiego, który wraca z pola bitwy okaleczony i czuje się bezużyteczny, wręcz określa się mianem zawalidrogi, bo przecież życie polega na walce, więc tacy jak on nie powinni istnieć. Budzi się w nim jednak zacięcie pedagogiczne, z czasem widzi coraz większy sens swoich działań, jest najrozsądniejszą osobą z całego towarzystwa i bardzo, bardzo potrzebną... Jak widać nie nam osądzać czyje życie jest bezużyteczne... Książka dobra do samego końca, a nawet jedna gwiazdka więcej za zakończenie.