Popularne wyszukiwania
Polecamy
Alejandro Jodorowsky
Źródło: De Lionel Allorge - Trabajo propio, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=17397816
Znany jako: Alexandro JodorowskyZnany jako: Alexandro Jodorowsky, Alexandro Jodorowsky
14
6,8/10
Alejandro Jodorowsky Prullansky - awangardowy artysta, surrealista, głównie reżyser filmowy i teatralny, pisarz i autor komiksów.
Urodził się w rodzinie żydowskich emigrantów z Ukrainy, która uciekła stamtąd, goniona koszmarem pogromów nacjonalistów i bolszewickich prześladowań. Ojcem był Jakub (Jaime) Chodorowski, matką Sara (Felicidad) Prullansky. Jodorowsky rozpoczął swoją działalność artystyczną w bardzo młodym wieku, inspirowany przede wszystkim filmem i literaturą. Pierwsze wiersze opublikował w Chile w wieku 16 lat, rok później zadebiutował jako aktor, a w kolejnym stworzył trupę pantomimiczną Teatro Mimico. W 1953 napisał swoją pierwszą sztukę El minotauro (Minotaur). W tym samym roku wyjechał do Paryża, by pobierać nauki pantomimy u Etienne Decroux, nauczyciela słynnego francuskiego mima Marcela Marceau. W 1954 rozpoczął współpracę z samym Marceau, do którego grupy teatralnej dołączył i dla którego napisał sztukę Klatka. W 1957 tworzy swój pierwszy film La Cravate, będący adaptacją opowiadania Tomasza Manna z 1940 Die vertauschten Köpfe - Eine indische Legende (ang. The Transposed Heads). W lutym 1962 Jodorowsky inicjuje razem z Fernando Arrabalem i Rolandem Toporem tzw. Mouvement panique (Ruch Paniczny),który opierał się na trzech podstawowych elementach: terrorze, humorze i spontaniczności. Patronem ruchu był grecki Pan, a inspiracją twóczość Luis Buñuela i Teatr Okrucieństwa Antonina Artauda. Jedną z form działalności był Teatr paniczny. Występy miały charakter eksperymentalny. W latach 60. i 70. Jodorowsky pracował w Paryżu i Meksyku, wystawiając ponad sto przedstawień. Reżyserował zarówno własne sztuki, jak i sztuki napisane przez Becketta, Ionesco, Strindberga, czy Leonorę Carrington. Od 1966 zaczyna tworzyć komiksy w duchu Ruchu Panicznego, zarówno samodzielnie, jak i we współpracy z rysownikiem Jeanem "Moebiusem" Giraudem. W tym samym czasie wraca do twóczosci filmowej, kręcąc pierwszy, pełnometrażowy film - Fando i Lis, a dwa lata później surrealistyczny western Kret (El Topo). W 1973 powstaje Święta góra (La montaña sagrada). W 1975 Jodorowsky rozpoczyna pracę nad adaptacją Diuny Franka Herberta, jednakże prace nad filmem zostają przerwane. Kolejne projekty filmowe, mimo że zrealizowane, nie były udane.https://www.facebook.com/alejandrojodorowsky
Urodził się w rodzinie żydowskich emigrantów z Ukrainy, która uciekła stamtąd, goniona koszmarem pogromów nacjonalistów i bolszewickich prześladowań. Ojcem był Jakub (Jaime) Chodorowski, matką Sara (Felicidad) Prullansky. Jodorowsky rozpoczął swoją działalność artystyczną w bardzo młodym wieku, inspirowany przede wszystkim filmem i literaturą. Pierwsze wiersze opublikował w Chile w wieku 16 lat, rok później zadebiutował jako aktor, a w kolejnym stworzył trupę pantomimiczną Teatro Mimico. W 1953 napisał swoją pierwszą sztukę El minotauro (Minotaur). W tym samym roku wyjechał do Paryża, by pobierać nauki pantomimy u Etienne Decroux, nauczyciela słynnego francuskiego mima Marcela Marceau. W 1954 rozpoczął współpracę z samym Marceau, do którego grupy teatralnej dołączył i dla którego napisał sztukę Klatka. W 1957 tworzy swój pierwszy film La Cravate, będący adaptacją opowiadania Tomasza Manna z 1940 Die vertauschten Köpfe - Eine indische Legende (ang. The Transposed Heads). W lutym 1962 Jodorowsky inicjuje razem z Fernando Arrabalem i Rolandem Toporem tzw. Mouvement panique (Ruch Paniczny),który opierał się na trzech podstawowych elementach: terrorze, humorze i spontaniczności. Patronem ruchu był grecki Pan, a inspiracją twóczość Luis Buñuela i Teatr Okrucieństwa Antonina Artauda. Jedną z form działalności był Teatr paniczny. Występy miały charakter eksperymentalny. W latach 60. i 70. Jodorowsky pracował w Paryżu i Meksyku, wystawiając ponad sto przedstawień. Reżyserował zarówno własne sztuki, jak i sztuki napisane przez Becketta, Ionesco, Strindberga, czy Leonorę Carrington. Od 1966 zaczyna tworzyć komiksy w duchu Ruchu Panicznego, zarówno samodzielnie, jak i we współpracy z rysownikiem Jeanem "Moebiusem" Giraudem. W tym samym czasie wraca do twóczosci filmowej, kręcąc pierwszy, pełnometrażowy film - Fando i Lis, a dwa lata później surrealistyczny western Kret (El Topo). W 1973 powstaje Święta góra (La montaña sagrada). W 1975 Jodorowsky rozpoczyna pracę nad adaptacją Diuny Franka Herberta, jednakże prace nad filmem zostają przerwane. Kolejne projekty filmowe, mimo że zrealizowane, nie były udane.https://www.facebook.com/alejandrojodorowsky
6,8/10średnia ocena książek autora
137 przeczytało książki autora
148 chce przeczytać książki autora
2fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Rycerze Heliopolis - 3 - Rubedo, faza czerwienienia
Alejandro Jodorowsky, Jérémy Petiqueux
6,4 z 11 ocen
20 czytelników 3 opinie
2022
Anielskie szpony
Jean Giraud (Moebius), Alejandro Jodorowsky
4,8 z 16 ocen
24 czytelników 2 opinie
2020
Rycerze Heliopolis - 2 - Albedo, Faza Bielenia
Alejandro Jodorowsky, Jérémy Petiqueux
6,6 z 17 ocen
28 czytelników 4 opinie
2019
The Way of Tarot: The Spiritual Teacher in the Cards
Alejandro Jodorowsky, Costa Marianne
10,0 z 1 ocen
9 czytelników 0 opinii
2009
L'Incal noir
Jean Giraud (Moebius), Alejandro Jodorowsky
Cykl: Incal (tom 1)
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
2001
Najnowsze opinie o książkach autora
Rycerze Heliopolis - 3 - Rubedo, faza czerwienienia Alejandro Jodorowsky
6,4
Nie spodziewałem się, że trzeci tom "Rycerzy Heliopolis" ukaże się po polsku biorąc pod uwagę tryb wydawniczy Taurus Media. Jednakże ku mojemu zaskoczeniu prawie trzy lata po tomie drugim ukazał się tom trzeci. Czy warto było czekać?
Napoleon Bonaparte od czasu spotkania z Asiamarem nie potrafi znaleźć zaspokojenia u żadnej kobiety. Rycerze Heliopolis postanawiają wykorzystać to do własnych celów. Problem w tym, że Asiamar może jeszcze nie być gotowy do wykonania zadania.
Podobało mi się, że nareszcie pokazano jakieś słabości głównego bohatera. Okazuje się, że kobieca strona jego natury jest zbyt łagodna. Jednakże szybko okazuje się to tak naprawdę pretekstem do kolejnego etapu rozwoju bohatera, który staje się jeszcze doskonalszy. Trochę to już męczące, przydałoby się zostawić mu jakiekolwiek cechy ludzkie, chociaż w finale jest pokazane, że nie jest zupełnie pozbawiony bardzo ludzkich uczuć.
Dużo traci w moich oczach w tym tomie Napoleon Bonaparte. Zbyt łatwo staje się marionetką w rękach Asiamara i Rycerzy Heliopolis. Doceniam jednak, że w pewnym momencie potrafi się im postawić, co jednak nie ratuje go przed upadkiem.
Rysunki Jeremy'ego jak to zazwyczaj w tej serii robią wrażenie anatomiczną dokładnością w obrazowaniu ludzkiego ciała. Dobrze udaje mu się oddać nastrój danych scen przez odpowiednie kolorystyczną notację poszczególnych lokacji np. płonącą Moskwa jest w pomarańczowych odcieniach, a roślinne miejsce medytacji bije zielonym blaskiem. Niestety nie udało się uniknąć pewnych niezamierzonych śmieszności - Napoleon strzelający jadeitową pszczołą ze swojego brzuch przywodzi na myśl "Troskliwe misie".
Mam mieszane uczucia co do tego tomu. Postacie nie są zbyt wiarygodne i na tym etapie tej krótkiej serii jest ciągle za dużo tajemnic. Mam nadzieję, że na tom czwarty, który w oryginale ukazał się już w 2019 r., nie trzeba będzie tak długo czekać.
Tam, gdzie ptak śpiewa najlepiej Alejandro Jodorowsky
7,1
1. Możliwe, że moje możliwości analizy literatury są za małe, żeby zrozumieć tę pozycję.
2. Właściwie jest to saga rodzinna.
3. Książka dziwaczna, przesadzona, trudna w odbiorze.
4. Sama historia nie jest porywająca (choć losy rodziny wydają się pasjonujące),zbyt wiele udziwnień fabuły sprawia, że trudno się brnie (bo nie czyta tylko brnie) przez tę pozycję.
5. Przerost formy nad treścią