Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Były dyplomata amerykański (ur. 1930) o artystach francuskich okresu okupacji niemieckiej. Rzecz o kolaboracji i oporze. Dużo nazwisk, ale i tak odnoszę wrażenie, że wybrane te z najbardziej charakterystycznymi postawami (np. Colette wymieniona tylko marginalnie). Wiele, dla mnie, życiorysów zaskakujących (np. Edith Piaff, czy dzisiaj wysoko ceniony Céline, lub mnie szczególnie chwytający za serce Jean Gabin, lub wstrząsający Matisse czy Guehenno). Rzecz o organizatorach, ofiarach, beneficjentach, rozliczeniu lub bardziej może jego braku. Nie brak też komentarzy, prób oceny. Za to brak przypisów, mimo bogatej bazy źródłowej (autor jest badaczem, ale nie historykiem). Pierwszy rozdział był ciężki, ale potrzebny do finałowej konkluzji. To co pomiędzy czyta się świetnie, nie tylko jeśli kogoś interesuje świat sztuki (choć na pewno się przydaje, ja spędziłem sporo czasu odkrywając, niekiedy na nowo, artystów tamtych czasów - choć nie tylko artystów, o Pani Guggenheim i jej córce przeczytałem po raz pierwszy i pewnie nie ostatni). Ciekawe życiorysy, czasem zjadliwe, acz celne komentarze, dobra konstrukcja, wartka akcja. Ale uwaga, książka swym formatem zdradliwa, bo druk mały i gęsty. Za to jak się już wciągnąłem to poczułem, że było warto, także, a może głównie po to, by zrewidować własne postawy i przekonania. Bardzo uczciwa książka, choć tylko dla tych którzy mają czas i są ciekawi.