Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Interesująca tematyka, ale niekoniecznie dobry sposób narracji, stylizowany na wspomnienia siostry autora, pisane w pierwszej osobie. Ma to chyba dodać autentyczności, a jedynie wprowadza w błąd, przez co nie wiemy co zdarzyło się w rzeczywistości, a co jest jego fikcyjną wizją. Najpóźniej od połowy traci na dynamice, nudna, przeciągnięta, niewnosząca wiele, będąca od pewnego momentu już tylko nieciekawym biedoleniem na okrutny los. Niedookreślona w kwestii poglądów rodziny autora na III Rzeszę, chyba nie do końca szczera. Nasuwa się pytanie, do jakich nieprzyjemnych faktów, czy postaw, należałoby się przyznać, cofając czas akcji, choć o kilka lat. Rok 1944 nie jest przypadkowy, od tego momentu biedna niemiecka kobieta i jej rodzina stają się walczącymi o przetrwanie ofiarami. Szkoda tylko, iż autor tak uparcie milczy w kwestii wcześniejszych losów swojej rodziny. Brak faktów nasuwa podejrzenia o chęć wybielenia się.