Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Lanceheim" zaskakuje. Może nie od początku, ale ma niepowtarzalny klimat. Chwilami odpychała mnie tematyką kościoła w owym miasteczku, lecz dalsze czytanie przekonało mnie, że nie jest to głównym celem autora. Dzieło jest jakby podzielone na dwie odrębne historie, które łączy okręg życia i cel (jeśli można to tak nazwać). Kolejne rozdziały są to, naprzemiennie, relacje kronikarza Wilka Diaz i opowiadana przez narratora codzienność Reubena Morsa. Wszystko to oplatane jest wyjaśnieniami, dzięki którym czytelnik poznaje przeszłość i przyczyny postępowania bohaterów. Czy poleciłabym "Lanceheim" kazdemu? Z pewnością nie, gdyż jest to lektura nietypowa, zagłębiająca się w ludzką psychikę. I mimo tego,że bohaterowie są wielkimi pluszowymi postaciami, ich osobliwe charaktery sprawiały,że gdyby nie wplecione opisy wyglądu - zupełnie bym o tym zapominała.A zakończenie, po prostu mnie "rozwaliło".