Najnowsze artykuły
- ArtykułyWeź udział w akcji recenzenckiej i wygraj książkę Julii Biel „Times New Romans”LubimyCzytać2
- ArtykułySpotkaj Terry’ego Hayesa. Autor kultowego „Pielgrzyma” już w maju odwiedzi PolskęLubimyCzytać2
- Artykuły[QUIZ] Te fakty o pisarzach znają tylko literaccy eksperciKonrad Wrzesiński25
- ArtykułyWznowienie, na które warto było czekaćInegrette0
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Emma Popik
Źródło: https://www.facebook.com/emma.popik
Znana jako: Emma Popiss
26
5,9/10
Urodzona: 09.03.1949
Emma Popik – (ur. 1949) polska pisarka, tłumaczka i dziennikarka, autorka opowiadań science-fiction oraz baśni dla dzieci. Absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Gdańskim. Debiutowała pod pseudonimem Emma Popiss opowiadaniem „Mistrz" w magazynie „Fantastyka". Wydała zbiory opowiadań: „Tylko Ziemia" (1986),„Raport" (1988) oraz „Bramy strachu"(1995). W 1994 roku opublikowała tom wierszy „Wrzące powietrze", a w 1999 esej fantastyczno-paranaukowy „Genetyka bogów". W ostatnich latach opublikowała powieści, m.in. „Złota ćma", „Tysiąc dni", „Zbrodnia w wyższych sferach" i „Salwator". Popik jest także autorką wielu artykułów na temat UFO, publikowanych w prasie amerykańskiej, fińskiej, brytyjskiej i chińskiej. Jej opowiadanie „Nadejście Fortynbrasa" oraz baśń dla dzieci „Wejście do baśni" zostały przetłumaczone na język japoński.
Autorka posiada również stronę tłumacza: https://lubimyczytac.pl/tlumacz/21421/emma-popikhttps://www.facebook.com/emma.popik
Autorka posiada również stronę tłumacza: https://lubimyczytac.pl/tlumacz/21421/emma-popikhttps://www.facebook.com/emma.popik
5,9/10średnia ocena książek autora
261 przeczytało książki autora
320 chce przeczytać książki autora
6fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Miesięcznik Fantastyka, nr 81 (6/1989)
Cykl: Fantastyka (tom 81)
7,8 z 4 ocen
11 czytelników 0 opinii
1989
Miesięcznik Fantastyka, nr 32 (5/1985)
Cykl: Fantastyka (tom 32)
5,8 z 5 ocen
17 czytelników 0 opinii
1985
Miesięcznik Fantastyka, nr 6 (3/1983)
Cykl: Fantastyka (tom 6)
6,0 z 8 ocen
19 czytelników 2 opinie
1983
Najnowsze opinie o książkach autora
Tysiąc dni Emma Popik
4,7
Hej Kochani dzisiaj przedstawiam wam książkę "Tysiąc dni" której autorką jest Pani Emma Popik
Jest to moja pierwsza książka autorstwa tej autorki którą czytałem i muszę przyznać że się bardzo rozczarowałem ponieważ czytając tą książkę cały czas musiałem się cofać i czytać kilka razy te same strony ponieważ nie wiedziałem o co chodzi w tej książce i przez to bardzo ciekżk się czytało tę historię i miałem myśl czy nie odłożyć te książkę gdzieś wysoko na półce i o niej zapomnieć. Ale to nie w moim stylu i mimo że styl autorki kompletnie mi nie podpasował
przeczytałem te książkę do końca ale naprawdę trudno się czytało ponieważ cały cały czas gubiłem się w fabule a momentami nie wiedziałem o co chodzi w tej historii a do tego mnóstw postaci które miały dziwne i nie rozumiałem powiązania i straszne zamieszanie w wydarzeniach które działy się w czasie teraźniejszym a czasem pszeszły bo miałem problem odróżnić czy dana sytuacja teraz się dzieje i to tylko wspomienie bohaterki tak to było dziwnie przedstawione. Podsumowując pomysł na historię był dobry ale styl w jaki to przedstawiła autorką i mnogość postać oraz wydarzeń i dlatego ciężko w tym wszystkim się połapać i być cały czas na bieżącą, mi osobiście to sprawiało problem musiałem parę raz się cofać i przeczytać jeszcze raz stronę aby zrozumieć co się dzieje i o co chodzi.
Było to moje pierwsze spotkanie z Panią Emmą Popik i mimo że ta książka mi me podpasowała to i tak spróbuję przeczeczytać inne ksiażki tej Autorki.
Miłego dnia kochani 🤗
Pozdrawiam 😉
Rocznik Fantastyczny 2020 Romuald Pawlak
5,9
Ocena jest powiedzmy średnią ogólną. Bartek Biedrzycki jest platyną, gdy idzie o działalność fandomową. To już kolejne pismo pod jego redakcją. Jak poszło, dobrze, choć trzeba przyczepić się do literówek i niekiedy dziwnie ułożonych liter (wynik formatowania zapewne).
Pozwolę sobie pominąć ocenianie publicystyki, komiksu i wiersza. Tematy publicystki są owszem ciekawe (szczególnie artykuł o konflikcie między starym a nowym "progresywnym" fandomem).
Pięć piw od szalonej Mady – Paweł Majka udowodnił, że da się napisać coś śmiesznego w ciężkim gatunku jakim jest postapo. Kraków w tej wizji jawi się jako niezwykle absurdalny i groteskowy. Człowiek nie wie, czy ma się bać czy śmiać.
Jestem wybawieniem – drugi tekst mający swą akcję w Krakowie i okolicach. Zdecydowanie brutalniejszy i przygniatający w stosunku do lekkiego tekstu Pawła, ale niestety odnoszę wrażenie, że autor niewykorzystał potencjału opisywanego świata.
Wschodnia krańcówka – kolejne opowiadanie postapo. Tym razem mamy Wrocław, miasto-twierdzę w stanie oblężenia. Podobnie jak w poprzednim tekście opisywana rzeczywistość jest brutalna. Ciekawie prezentuje się rzeczywistość samego miasta, gdzie między sobą przenikają komuna, polskość i niemiecka historia Wrocławia.
Białe demony – po latach w końcu dostaliśmy nowy tekst z Uniwersum Kompleksu 7215. Opowiadanie pokazuje co stało się z załogą ISS. Na plus wychodzą opisy techniczne stacji i bohaterowie. Jeśli jest coś, do czego można się przyczepić to zakończenie. Niby jest całkiem prawdopobne, a z drugiej strasznie banalne. I jeszcze rosyjski pisany łacinką, mnie osobiście to irytuje.
Radio – krótki tekst o młodym mężczyźnie żyjącym w schronie i codziennie próbujący nawiązać kontakt przez radio. Fabuła nie pociągnęła mnie zbytnio, ale jej niewątpliwym atutem jest ukazanie jak główny bohater popada w obłęd.
Nadejście Fortynbrasa – Emma Popik do tego momentu nie była mi znana, a to jedyny starszy tekst w zbiorze. Interesujące było przedstawienie dzieci w tak trudnych i morderczych warunkach, ale z drugiej strony mam mieszane uczucia względem zakończenia. Jest otwarte i prawdę powiedziawszy można by było je jeszcze pociągnąć.
Paparazzo – prosta historia o tytułowym paparazzo, który kupuje stary aparat mający niecodzienne właściwości. Tekst jest w porządku, ale nie porwał mnie zbytnio.
Diabły z Wieży Sprawiedliwości - pierwszy tekst Romualda Pawlaka w tym zbiorze. Dystopijna przyszłość widziana oczami dzieci, które nie zdają sobie sprawy z wielu rzeczy. Proste gry, w tle Trzy Prawa dla Ziemi. Jeśli intencją autora było skrytykowanie ekologii, która zamiast zaproponować alternatywnych i realnie działająch rozwiązań chce jedynie wszystkiego zakazywać, to wyszło mu to naprawdę świetnie. Małe zamieszanie daje zakończenie, które niestety jest najgorszą częścią tekstu. Oprócz tego, że bohaterowie trafili do tytułowiej wieży niczego nie wyjaśnia, bohater zdaje się nadal myśleć jak dziecko.
Nie być drugimi – szort, o którym nie wiem co myśleć. Po naprawdę dobrym tekście Romuald Pawlak daje coś co przypomina mowę polityka. Po mojemu powinien być dłuższy i nieco więcej wyjaśniać.
Czortowe dzieci – nie powiem, że jest to najgorsze opowiadanie rocznika, ale nie porwało mnie. Być może nie podpadła mi tematyka, ale uczciwie przyznam, że tekst ma potencjał. Świat jest żywy, widać znajomość tematu u autorki.
Nieskończona potrzeba zemsty – ostatnie opowiadanie zbioru. Na plus wychodzi opis psychiczny bohatera i zakończenie, które chociażby częściowo wyjaśnia o co w tym wszystkim chodzi.