- ArtykułyStrefa mrokuchybarecenzent0
- ArtykułyMiędzynarodowe Targi Książki w Warszawie już 23 maja. Włochy gościem honorowymLubimyCzytać2
- ArtykułySpecjalnie dla pisarzy ta księgarnia otwiera się już o 5 rano. Dobry pomysł?Anna Sierant70
- ArtykułyKeith Richards, „Życie”: wyznanie człowieka, który niczego sobie nie odmawiałLukasz Kaminski2
Mateusz Pakuła
Finalista I edycji konkursu o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną. W maju 2010 r. nakładem krakowskiego SPLOTU ukazał się jego debiut książkowy – Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych. Tytułowy utwór jest wystawiany przez Teatr im. J. Osterwy w Lublinie od marca 2010 r., reżyseruje Krzysztof Babicki. Ponadto 10 maja tego roku odbyło się czytanie sztuki Książę Niezłom w Teatrze Polskim we Wrocławiu (reż. Jakub Porcari). Na czerwiec 2010 r. Teatr Dramatyczny im. W. Holoubka w Warszawie szykuje inscenizację Donkiszota (reż. Maciej Podstawny) – kolejnej z Pięciu sztuk teatralnych pomieszczonych w tomie.
Pakuła w 2007 r. asystował Peterowi Zelence przy Oczyszczeniu w Starym Teatrze w Krakowie, w 2008 r. – Mikołajowi Grabowskiemu przy Trans-Atlantyku. Jest również autorem adaptacji scenicznej poematu Tomasza Różyckiego Dwanaście stacji. Premiera spektaklu pod tym samym tytułem, w reżyserii Evy Rysovej, odbyła się w Starym Teatrze w styczniu 2010 r.
Jako dramaturg Pakuła współtworzy także spektakle dla dzieci. Inscenizacja Co w trawie piszczy, pokazana we Wrocławskim Teatrze Lalek we wrześniu 2009 r. (reż. Radosław Kasiukiewicz),znalazła się w finale XVI Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. (bio. informacja prasowa).
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Powiązane treści
7 książek o przemijaniu, które musisz przeczytać tej jesieni
Nagroda Literacka im. Witolda Gombrowicza 2022: poznaliśmy laureatów
Wybrano najlepsze debiuty roku. Nominacje do Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza
Znamy nominowanych do XVII Nagrody Literackiej Gdynia
Bestsellery Empiku 2021: poznaj nominowane tytuły
Witajcie w krainie niepokoju - w Krakowie trwa Festiwal Conrada
Popularne cytaty autora
Usensownianie cierpienia jest bez sensu. Cierpienie mojego taty sensu nie miało i nie ma. Ale ja muszę je sobie usensownić. Żeby nie stracić...
Usensownianie cierpienia jest bez sensu. Cierpienie mojego taty sensu nie miało i nie ma. Ale ja muszę je sobie usensownić. Żeby nie stracić zmysłów.
- Żebym chociaż mógł jak pies! Żebym jak pies mógł zdechnąć, jak nasz Morris, żebym mógł odejść, zasypiając po prostu. Czemu nie mogę jak pi...
- Żebym chociaż mógł jak pies! Żebym jak pies mógł zdechnąć, jak nasz Morris, żebym mógł odejść, zasypiając po prostu. Czemu nie mogę jak pies umrzeć?
3 osoby to lubiąI w końcu mówię: -Kocham Cię, tato. -Ja ciebie też bardzo kocham - mówi tata z przymkniętymi oczami i chwyta mnie za ręce. I wtedy orientu...
I w końcu mówię: -Kocham Cię, tato. -Ja ciebie też bardzo kocham - mówi tata z przymkniętymi oczami i chwyta mnie za ręce. I wtedy orientuję się, że on miał całe ręce w kupie, a teraz mamy obaj. Całe ręce w gównie, w jego rozmazanym kale. Widocznie się dotknął w kroku i nie zauważył. I ja też nie zauważyłem. I kiedy tak ściskamy się za te obsrane ręce po wyznaniu miłości, myślę sobie, że i co z tego, nic mi to nie przeszkadza.
1 osoba to lubi