Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo cieszy mnie, że książka ta jest moja lekturą na jedne z zajęć oraz fakt, że wykładowczyni nakazała ją przeczytać strasząc wszystkich egzaminem... dlatego, że gdyby nie to, nigdy nawet bym jej nie poznała! Urzekł mnie styl opisu jaki zastosował autor, który pomimo znalezienia się w tak absurdalnym świecie, przyjmował wszystko, co przynosił mu los. A było tego nie mało i nie były to wcale dobre rzeczy! Nie wiem czy wiąże się to z tym, że takie dzikie ludy mają po prostu odmienny sposób życia i inną filozofię życiową co sprawia, że będąc jak dzieci potrafią nie przejmować się zupełnie niczym czy na wszystko znależć wytłumaczenie (a każdy inny człowiek wsród nich zaczyna zachowywać się tak samo),czy raczej absurdalność pewnych sytuacji była już w takim przesyceniu, że przestało go już cokolwiek dziwić - bo tak wynika z opisu. Jednak stosunek antropologa do Dowayów był jak na mój gust zbyt spokojny, uległy? Spokój z jakim pozwolił sobie wyrwać zęby, wstawić ruszające się plastikowe i zarazić się od brudnej strzykawki? Takich poświęceń z pewnością wymaga praca antropologa i z pewnością jego postawa musi być bierna - by dogłębnie poznać kulturę, bo taki cel mają badania terenowe. Nie wiem czy każdy byłby w stanie poświęcić się aż tak dla dobra sprawy, ale za to właśnie cenię sobie Nigela Barleya, któremu bardzo dobrze się to udało. Świat Dowayów jaki poznajemy jest tak absurdalny, że ciężko przeczytać tę książkę nie wybuchając śmiechem w niektórych momentach. Tam wszystko pomimo ogólnej prostoty życia jest dość skomplikowane i codzienne czynności czy załatwianie dokumentów może niekiedy graniczyć z cudem... Ksiazka jest krótka, wciągająca i bardzo szybko się ja czyta! Czego chcieć więcej? Zdecydowanie polecam!