Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Liczyliśmy naiwnie, sięgając po niniejszą pozycję, że japońska pornografia ma jednak więcej owego iki, które tak bardzo onegdaj skradło nasze serca, opowiadając się w sprawach miłosnych zdecydowanie po stronie subtelności i kontemplacji rzeczy ulotnych miast preferowanego na ogół w naszych czasach i kręgu kulturowym blitzkriegu. Nadto wiele już wiosen kochamy się nieprzytomnie w tych maleńkich perełkach, które Japończycy uroczo i nieco nostalgicznie nazywają obrazami przepływającego świata. A wiemy z własnego żywota, ze niewiele jest bardziej intrygujących zajęć niż uważna kontemplacja obrazów japońskiej ulicy. Jednakowoz tym razem otrzymaliśmy, co w sumie zaskakujące jak na nasze dotychczasowe przygody z japońską kulturą sporą dawkę dosłowności plus opis seksualności ze wszech miar zgodnej z wytycznymi WHO. W każdym razie pod względem jej szeroko pojętej płynności i hedonizmu jako jedynymi wyznacznikami satysfakcji płynącej z tych spraw. My jednak nie będąc tej płynności specjalnymi entuzjastami przyjęliśmy to jak zwykle przyjmujemy, to jest wzruszeniem ramion i heroiczną walką z opadem powieki, bo wbrew pozorom uważamy całą stojącą za tym misterną konstrukcję intelektualną za dość w gruncie rzeczy nudną i przewidywalną. Jednocześnie, będąc takimi obrzydliwymi sceptykami dla wynalazczości w tej sferze ludzkiego życia, nie mamy w zwyczaju zaglądać nikomu pod pierzynę i średnio nas obchodzi co kto i z kim pod ową pierzyną wyprawia. No może za wyjątkiem tej charakterystycznej dla japońskich kurwidołów tego okresu mody na przygody z bardzo młodymi chłopcami. Tego, pomimo, że tak szczerze wielbimy japońskie dziwactwa i często rzeczy, których nie rozumiemy zwyczajnie bierzemy sobie w cudzysłów jakoś nigdy nie ogarnęliśmy. Amen.