Angielski lekarz i pisarz pochodzenia włoskiego. Wprowadził do literatury postać wampira. Zmarł śmiercią samobójczą.
Po sukcesie kilkunastostronicowego „Wampira” nie napisał już nic przełomowego. W dodatku cała sława za opowiadanie przypadła niesłusznie lordowi Byronowi. Polidori był lekarzem Byrona i postać lorda Ruthvena jest wzorowana właśnie na nim. Polidori, ogarnięty przeświadczeniem, że marnuje swój wybitny talent literacki, porzucił praktyki lekarskie i wybrał drogę pisarza. W wieku 26 lat popełnił samobójstwo spowodowane załamaniem nerwowym na skutek odrzucenia i bankructwa.
Dobra antologia, zawierająca kilka nieznanych polskiemu czytelnikowi tekstów (min. słynny "Wampir" Polidoriego, napisany na długo przed "Draculą" Stockera). Reszta jest raczej dobrze znana miłośnikom gatunku i to właśnie ich dobór mógłby być (moim zdaniem) nieco trafniejszy.
Gdybym miał wpływ na ostateczny kształt czwartego tomu, to wybrałbym następujące opowiadania w miejsce tych już zawartych:
E.A Poe, "Czarny kot" lub "Serce oskarżycielem"
M.R James, "Zagwiżdż, a przyjdę do ciebie, mój chłopcze”
E.F Benson, "Pokój na wieży"
Ch. Dickens, "O goblinach, które porwały grabarza" (w niektórych przekładach: upiorach/chochlikach)
H.P Lovecraft, "Przyczajona groza" lub "Kolor z przestworzy" (klasyczny Lovecraft, ale nie Cthulhu...)
J.S La Fanu, "Zielona herbata" ("Carmilla" jest dobrym opowiadaniem, ale akcja toczy się w iście ślimaczym tempie...)
A. Blackwood, "Wendigo" ("Wierzby" to w zasadzie sztandarowe opowiadanie Blackwooda, ale podobnie jak w przypadku "Carmilli", mniej cierpliwego czytelnika może zniechęcić do zapoznania się z pozostałymi tekstami tego autora.)
Obfitujący w uznane nazwiska pisarzy grozy (m.in. Poe, Lovecraft, Blackwood, Le Fanu) i nie tylko (Charles Dickens) kolejny tom z serii opowieści niesamowite z mocną zawartością. Mimo wielu kultowych opowiadań z dreszczykiem są tu zawarte też mniej znane opowieści mistrzów tego gatunku jak „Nienazywalne” Lovecrafta czy „Znamię” Machena.
WAMPIR opisuje historię dwóch przeciwstawnych z charakteru młodzieńcach. ZAGŁADA DOMU USHERÓW to już jeden z najwybitniejszych utworów grozy, napisany przez samego Edgara Allana Poe, ukazujący losy przewrażliwionego i udręczonego mężczyzny. ZNAMIĘ jest o dążeniu do doskonałości kobiecej urody. DRÓŻNIK stanowi kolejową grozę, czyli coś w czym specjalizował się nasz Stefan Grabiński. CARMILLA zasłynęła zawoalowanymi wampirycznymi wątkami lesbijskimi. ŻÓŁTA TAPETA opowiada o pewnej znerwicowanej kobiecie, mającej fiksacje na punkcie tapety. DRAŃSTWO obfituje w zeznania świadka denata, który zmarł w tajemniczych okolicznościach. RĘKOPIS KANONIKA ALBERYKA jest typową dla MR Jamesa antykwaryczną opowieścią grozy. ŻÓŁTY ZNAK opisuje prześladowanych przez zło wróżebny sen artystę i jego modelkę. Ciekawą fabułę ma PRAWDZIWA POWINNOŚĆ, gdzie młody dziennikarz otrzymuje zlecenie napisania biografii zmarłego i w trakcie pracy odczuwa jego obecność. O złowieszczej łapce spełniającej trzy życzenia stanowi MAŁPIA ŁAPKA. Jedną z najlepszych opowieści grozy wszech czasów są osławione niesamowitą atmosferą WIERZBY Algernona Blackwooda, gdzie dwóch turystów zapuszczonych w wiejską wyprawę nad Dunajem mierzy się z tajemniczymi zjawiskami. JAK Z DŁUGIEJ GALERII ZNIKNĄŁ STRACH opisuje klątwę spalonych żywcem dzieci. NIENAZYWALNE stanowi o kompanach spędzających czas na cmentarzu i opowiadających niesamowite historie. Wrażenia z pobytu w posiadłości pewnego ekscentryka przedstawia opowiadanie SAMOTNIK. ZAMIANA to mniej znany utwór Arthura Machena, który nie znalazł się w kultowym tomiku „Inne światy” z biblioteki grozy.