Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnio coraz chętniej sięgam po opowiadania – w ramach przeciwwagi dla ponadpięćsetstronicowych powieści będących pierwszym tomem kilkuczęściowej serii, która i tak zakończy się w stylu: „a może jednak ciąg dalszy nastąpi...”, co jest delikatnie mówiąc mało satysfakcjonujące nawet (albo zwłaszcza) w przypadku historii, która się spodobała. Tutaj, w opowiadaniach „Święty smok i jerzy”, jest inaczej: wszystko jest jasne, konkretne, w dodatku pomysły są ciekawe, a w najkrótszym (nie przekracza nawet dziesięciu stron),forma jest tak ciekawa, że treść nie musi nadrabiać ilością zadrukowanych białych kartek. I jeszcze styl: czasami lekko ironiczny humor, czasami filozoficzny dylemat, wszystko w ramach fantasy, a czasami fiction (z lekkim odcieniem science). Tylko że... To również jest pierwszy tom serii: tytułowe opowiadanie powstało w 1957 roku i dało początek dziesięciu tomom przygód smoczego rycerza pt. „Dragon Knight”, które ukazywały się aż do roku 2001 (u nas niedokończony ostatni tom nie był tłumaczony). Całkiem niezły przekrój czasowy – nawet z ciekawości przeczytam pozostałe, żeby zobaczyć jak, i czy w ogóle, fantasy zmieniła się na przestrzeni tych pięćdziesięciu lat w umyśle i pomysłach jednego autora... Im starsze, tym lepsze? A im bardziej współczesne, tym bardziej... No właśnie – jakie?