Wampir i inne opowiadania Kim Young-ha 6,9
ocenił(a) na 92 lata temu Kim Young-ha to jeden z najbardziej popularnych współczesnych pisarzy południowokoreańskich. Jego popularność zarówno wśród Koreańczyków, jak i mieszkańców innych krajów, wynika w bardzo dużej mierze stąd, iż stara się on unikać w swoich książkach takich tematów i motywów, które są ściśle związane tylko i wyłącznie z kulturą Dalekiego Wschodu. Fakt ten sprawia, iż utwory literackie Kim Young-ha zyskują charakter uniwersalny. Dzięki temu mogą sięgać po nie czytelnicy z całego świata i w pełni rozumieć, co autor chciał im przekazać. „Wampir i inne opowiadania” to cykl dziesięciu opowiadań wybranych specjalnie dla polskiego czytelnika z trzech różnych tomów opowiadań wydanych w Korei Południowej. Teksty te łączą w sobie elementy realne z nadprzyrodzonymi. Utrzymują one czytelnika w permanentnym balansie emocji, wywołanych w wyniku lektury, pomiędzy pasją i oczarowaniem a oburzeniem i szokiem. Zresztą, wachlarz uczuć towarzyszących czytelnikowi okazuje się bardzo szeroki i niejednokrotnie zaskakujący nawet dla samego odbiorcy. To, co łączy wszystkie teksty zawarte w tym tomie opowiadań, to z pewnością chęć ukazania światu demonicznego wizerunku współczesnego człowieka, którego tragizm polega na próbie zanegowania bądź ukrycia tego wizerunku przy jednoczesnym pierwotnym instynkcie wiodącym do ujawnienia najczarniejszej otchłani duszy. Opowiadanie otwierające tom zatytułowane „Co się stało z tym mężczyzną, który utknął w windzie?” wprowadza uczucie niepokoju, które towarzyszy czytelnikowi do samego końca lektury. W tekście tym Kim Young-ha ukazał naprawdę przerażającą serię niefortunnych zdarzeń odsłaniającą tak powszechne problemy współczesnego świata, jak: brak empatii, ignorowanie problemów innych ludzi, koncentrowanie się na własnych sprawach, oszukiwanie, odmowa pomocy czy też niesłuszne oskarżenia. Bohater tego opowiadania bez efektu próbuje przebić się przez metaforyczną niewidzialną ścianę, by tylko uzyskać odpowiedź na tytułowe pytanie. Nie inaczej jest w „Morderstwie w zakładzie fotograficznym”. Także i tu bohaterowie wykazują się brakiem empatii oraz kreacją rzeczywistości wykorzystywaną na swój użytek. Dopuszczają się zdrady, obnażając w ten sposób swoje pierwotne potrzeby. Opisane przez autora zaskakujące zbiegi okoliczności skłaniają do wniosku, że nie wszystko jest takie, na jakie wygląda. „Wampir” to bardzo przygnębiający tekst, niesie on bowiem ze sobą dużą dozę samotności, nihilizmu i tęsknoty za śmiercią. Nadmiernemu ekscentryzmowi towarzyszy utrata radości życia i tak charakterystyczne dla wielu ludzi dostosowywanie się do otaczającego ich świata. Otwartym pozostaje natomiast pytanie, kto jest prawdziwym wampirem i kogo należy się bać. Teksty Kim Young-ha ukazują także niezdrowe obsesje i uzależnienia. W „Piorunochronie” mamy do czynienia z szokującą wręcz obsesją doświadczania wstrząsów elektrycznych, w „Linii wysokiego napięcia” – z miłością będącą zagrożeniem i siłą niszczącą człowieka oraz nadmiernym przywiązaniem do pieniędzy, zaś w „Twoim drzewie” – z efektem motyla wykorzystywanym jako pretekst do ucieczki przed jakąkolwiek odpowiedzialnością. Tutaj reakcja łańcuchowa ukazuje, ponadto, uzależnienie od relacji z drugim człowiekiem i próbę odpowiedzi na pytanie, kto lub co stanowi źródło naszych życiowych ograniczeń. Chyba najbardziej przerażającym tekstem w całym tomie jest „Śrubokręt – moja miłość”, które ukazuje totalny brak dobrych uczuć do drugiego człowieka objawiający się wszelką formą przemocy usprawiedliwianą przez dewiacyjną osobowość seksualizacją narzędzi. To, do czego zdolny jest człowiek, wywołuje ogromne przerażenie, ale i budzi z letargu naiwności i nieświadomości. Okrutna staje się również odpowiedź na pytanie, co dla poszczególnych ludzi może stanowić wartość, w imię której są w stanie przekroczyć wydawać by się mogło nieprzekraczalne granice. Toksyczność relacji niszczy więc nie tylko wspomnianą relację, ale i cały świat, w którym ona zaistniała. O hierarchii wartości traktuje również tekst zatytułowany „Rozdzierając płótno”. Inicjacja szamańska współistnieje tu z dewiacjami seksualnymi oraz samobójstwem. Próba doszukiwania się zrozumienia w przedstawionej historii jest niczym marsz stada flamingów na pustyni, które kroczy z nogami obciążonymi solnymi kajdanami. Potrzeba przetrwania okazuje się bardzo trudna do zaspokojenia. Dopełnieniem tej galerii jakże osobliwych historii jest ksiądz niezachowujący celibatu i seria tajemniczych samospaleń opisana w opowiadaniu „Mężczyzna, który sprzedał cień”, a także smutny los liczącej tysiąc pięćset lat ceramiki ukradzionej z pewnego grobowca, nieformalnej bohaterki finalnego tekstu tomu pod tytułem „Przeprowadzka”. Niezbyt profesjonalna ekipa firmy zajmującej się organizacją przeprowadzek stanowi wyraźne domknięcie klamry zapoczątkowanej w pierwszym opowiadaniu. Ignorancja, bezduszność oraz myślenie tylko i wyłącznie o własnych korzyściach są codziennością we współczesnym świecie. Świat przedstawiony przez Kim Young-ha nie jest zbyt optymistyczny, wręcz przeciwnie odczuwalny jest w nim swego rodzaju pesymizm usankcjonowany świadomością zagrożenia czyhającego na człowieka oraz słabą kondycją jego psychiki chętnie odsłaniającą swoją mroczną stronę. Niemniej jednak, literacko teksty te są utrzymane na najwyższym poziomie. Nie sposób się od nich oderwać, tak wielkie napięcie dawkuje ich autor czytelnikowi. Lektura skłania do przemyśleń i głębokiej refleksji. Sprawia, że odbiorca staje się bardziej świadomy natury świata, w którym żyje i innych ludzi, których spotyka w trakcie swego życia. „Wampir i inne opowiadania” to teksty, które na długo pozostają w umyśle czytelnika, a w połączeniu z zaangażowanym procesem czytania mogą nawet dokonać zmiany jego percepcji. Polecam.
https://www.facebook.com/literackakorea/posts/311836904467616