Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy wschodzi słońce 💬 Jen Devon Jestem miłośniczką książek, które mają 'To' coś w sobie. Sięgając po 'Gdy wschodzi słońce' miałam silne przeczucie, że 'To' w niej znajdę. Od razu wspomnę, że w dzisiejszej recenzji na próżno szukać punktu, w którym napiszę co mi się nie podobało. # Fabuła - standardowo rozpocznę od tego punktu. Rowan McKinnon i Harrison Brady to główni bohaterowie. Ale na tym się nie kończy. Są dwójką osób, które w życiu coś straciły. Wynikiem tego, Rowan najzwyczajniej w świecie nie wierzy w miłość. Harry za to, nie wierzy, że ktoś może czuć się przy nim bezpiecznie. Obydwoje cały czas starają się zacząć normalnie żyć, bez wspomnień bolesnej przeszłości. Świetna, przyjemna i piękna powieść o sile woli walki, przyjaźni i miłości. Idealna dla miłośników slow burn. Chociaż nie do końca tak jest, ponieważ pożądanie i namiętność rozpoczęła się dużo wcześniej. Dla mnie to typowa comfort book. Dostarczyła mi kilka godzin uśmiechu oraz wewnętrznego spokoju. # Postacie - na temat bohaterów, których jest dość sporo w książce - można mówić wiele. Zaczynając od głównych postaci, kończąc na drugoplanowych. Każda osoba jest odpowiednio zbudowana, przedstawiona i pokierowana. Czytając, odnosiłam wrażenie, że jestem jedną z nich. Czułam się, jakbym ich wszystkich dobrze znała. Nie ukrywam, że trochę się z nimi zżyłam. Nie potrafię wskazać postaci najmniej mi odpowiadającej. Chyba nawet takiej nie było. Jeśli chodzi o najbardziej skradającej moje serce, to bezapelacyjnie duet Rowan&Harry. Żadne z nich nie było idealne, ale razem tworzyli coś pięknego. Coś niespiesznego, dojrzewającego, emocjonującego i elektryzującego. Bardzo mocno wyczuwalna była łącząca ich więź a także emocje. Bo co jak co, ale emocji tutaj nie brakowało. Lubię, kiedy klimat stworzony w książce dopada również mnie i mogę go tak czuć. Podsumowując: Nie czytałaś tej książki? To musisz po nią sięgnąć. Już po lekturze ? Nie wiem jak Ty, ale ja planuję liczny rereading. Zlosnica_czyta