Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety, muszę się przyczepić do czegoś, co jak widzę, uderzyło także innych czytelników-powieść brdzo wolno nabiera tempa. Początek jest okropnie nudny, autorka umieszcza nas między przygotowaniami ślubnymi siostry głównej bohaterki,Heidi, ta zaś opowiada nam o śmierci męża i swej żałobie. Nawet nieźle pomyślane, bo styl pisarki jest fajny, pisze barwnie, widzi się ten tort, falbanki, później uczucia, smutek utraty w zetknięciu ze ślubem...ale trwa to trochę przydługo.Kończy się ślub, a analizy trwają. Siostra z mamą wysyłają Heidi, do domu na Prowansji, by pod pretekstem,zajęcia się jego remontem, podreperowała również skołatane serce. Dla mnie powieść interesująca powinna zrobić się już w tym momencie, jednak autorka nadal zbyt duży nacisk kładzie na emocje zwiażane z bólem, tęsknotą i stratą...Książkę miałam już odkładać, ale od czegóż są bohaterowie poboczni. Wspaniały synek Heidi, który wszędzie widzi brud i stawia niekoniecznie wygodne pytania dorosłym, Charlotte, siostrzenica Heidi, zbuntowana nastolatka, która okazuje się być w ciąży. Pojawia się także miłość, bo bez niej ani rusz, skrywana tajemnica rodzinna. Książka nabiera głębi, nie brakuje tak przedstawionych wydarzeń, że można ją nazwać bardzo treściwą. CÓŻ, ZA PÓŹNO!!! Dlatego daję 5 gwiazdek i jednak nie polecam.