Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nigdy nie byłem wielkim fanem grupy "Bajm". Po "Białej armii" (1990 r.),który był piątym albumem tej grupy nie słuchałem już żadnych ich piosenek. Ale z ciekawością sięgnąłem po wspomnienia spisane przez wokalistkę i główną siłę napędową tego zespołu. Dowiedziałem się, że Beata Kozidrak śpiewała wyłącznie utwory napisane przez siebie i już samo to zasługuje na duże uznanie. Nawiasem mówiąc w książce zostały przytoczone teksty kilkunastu z jej największych przebojów. Lektura wspomnień piosenkarki sprowokowała mnie do nadrobienia zaległości muzycznych i dzięki serwisowi Youtube mogłem zapoznać się ze wszystkimi piosenkami, które powstały po 1990 r. i zostały wydane na pięciu kolejnych albumach zespołu. Najlepsza z tych płyt to "Szklanka wody" (2000 r.),najbardziej podobały mi się zawarte na niej utwory. Sama książka sprawia wrażenie, jakby została stworzona, aby udowodnić przysłowie "każda pliszka swój ogonek chwali". Dużą część opowieści zajmuje opis dnia rozwodu artystki z 2016 r. Ale nie ma tam podanych konkretnych powodów rozstania po 37 latach małżeństwa ze współzałożycielem "Bajmu" i później jego menedżerem, Andrzejem Pietrasem. Jak ktoś we wcześniejszej opinii zauważył, napisanie książki to nieco trudniejsze zadanie niż napisanie kilkudziesięciu prostych piosenek. Zgadzam się z tą uwagą. Zwłaszcza, że artystka z rozbrajającą szczerością przyznaje, że pomagała pisać młodszej córce wypracowania i prace te z reguły były oceniane na tróje. No, cóż... Na zakończeniu książki artystka napisała dwa zdania jako postscriptum: "Za liczne przekleństwa i pojawiający często w mojej opowieści alkohol bardzo Was przepraszam. Mam nadzieję, że w Waszym życiu nie ma tego cholerstwa!" Zabrzmiało to niewiarygodnie szyderczo w kontekście, gdy 4 miesiące po wydaniu tej książki autorka została złapana (przez obywatelskie zatrzymanie) na jeździe w stanie nietrzeźwym - miała dwa promile alkoholu we krwi! W efekcie - duża grzywna i odebranie prawa jazdy na 5 lat. Wydaje się, że sławnym i bogatym (a także tym, którzy sprawują taką lub inną władzę) wydaje się, że są ponad prawem. Niestety.