Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to temat, który znam z autopsji. Jestem święcie przekonana, że wiele mam, które są na moim blogu, a także poza nim go zna. Nie da się ukryć, że narodziny dziecka są najszczęśliwszym dniem w naszym życiu, ale także wywracają je o 180 stopni. Po jego narodzinach wszystko się zmienia. Tylko tak mało osób zdaję sobie sprawę, że to my sterujemy tymi zmianami. To jak wygląda nasze życie zależy tylko od nas. Książka Pani Joanny Kokoszkiewicz dedykowana jest szczególnie dla matek, ale myślę, że i ojcowie by z niej wyciągnęli wnioski. Media przedstawiają nam idealny obraz macierzyństwa. W telewizji widzimy ciągle uśmiechnięte dzieci, które nie stwarzają problemów. Matki, które zawsze są wypoczęte i w 100% ogarniają codzienną rzeczywistość. To właśnie przez takie obrazy staramy się być idealnymi matkami. Wbijamy sobie do głowy, że nie możemy pozwolić sobie na żadne odstępstwa. Zapominamy całkowicie o sobie. O swoich potrzebach, marzeniach, celach i pragnieniach. Ograniczamy swoje pole widzenia do bycia matką, gospodynią i partnerką. Ja także chciałam być taką matką. Przez rok starałam spełnić oczekiwania wszystkich dookoła, a zapominałam o sobie i swoich marzeniach. Próbowałam być idealna także pod innymi względami. Doprowadziło to do tego, że każdego dnia chodziłam sfrustrowana i zła na cały świat. Byłam po prostu zmęczona. Przede wszystkim tym tempem, które sama sobie narzuciłam. Dziecko zmienia nasze życie, ale tylko na tyle ile sami na to pozwolimy. Cieszę się, że po roku czasu przejrzałam na oczy i doszłam do wniosku, że nie tędy droga. Oczywiście nie mam na myśli tego, abyśmy nie dbali o dziecko. Chodzi mi o to, aby nie zapomnieć o sobie i do tego właśnie nawiązuje autorka w swojej książce. Autorka próbuje przekazać nam istotną rzecz. My kobiety nie powinnyśmy ograniczać się tylko do bycia mamą. Chyba, że ktoś świadomie wybiera taką drogę. Musimy pozwolić same sobie na realizacje marzeń. Odciąć pępowinę. Pozwolić dziecku na samodzielność. Wyjść do ludzi. Autorka w swojej książce uświadamia nam, że nie musimy być idealne, aby być szczęśliwe. Nie da się nauczyć dziecka, aby było szczęśliwe jeśli same nie jesteśmy. Nie możemy brać wszystkiego na swoją głowę, ponieważ z przemęczenia będziemy sfrustrowane, złe i zmęczone - co będzie prowadziło do braku cierpliwości i awantur. Nikt nie jest ze stali. Kobiety także nie są. Autorka w swojej książce nakłania do zmiany myślenia. Postawienia siebie na pierwszym miejscu. Nie na marne mówi się, że: "szczęśliwa mama to i szczęśliwe dziecko". Pani Joanna Kokoszkiewicz opisuję także swoje przeżycia i daje wskazówki. Uważam, że tą książkę powinna przeczytać każda przyszła mama. Styl autorki jest płynny, dopracowany.