Cała nasza wiedza przybliża nas do naszej niewiedzy, Cała nasza niewiedza przybliża nas do śmierci, Lecz bliskość śmierci nie zbliża do BOGA...
- ArtykułyHobbit Bilbo, kot Garfield i inni leniwi bohaterowie – czyli czas na relaksMarcin Waincetel15
- ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik253
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
Krzysztof Boczkowski
Absolwent Akademii Medycznej w Warszawie. Od 1959 r. jest kierownikiem Samodzielnej Pracowni Genetyki w Akademii Medycznej. Jako poeta debiutował na łamach miesięcznika "Twórczość". Związany był także z miesięcznikiem "Literatura". Wybrane publikacje: "Wiersze Ariela" (w "Literatura na świecie nr 110", RSW Książka-Prasa-Ruch, 1980),"Zarys genetyki medycznej" (Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1985),"Homoseksualizm" (Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1988),"Ja - mój przyjaciel" (Nowy Świat, 2004),"To lubię" (Nowy Świat, 2007),
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Popularne cytaty autora
Po takiej wiedzy – jakież wybaczenie? Pomyśl teraz, Historia ma tyle chytrych przejść, przebiegłych korytarzy 35 I wyjść; zwodzi szeptami am...
Po takiej wiedzy – jakież wybaczenie? Pomyśl teraz, Historia ma tyle chytrych przejść, przebiegłych korytarzy 35 I wyjść; zwodzi szeptami ambicji, Kieruje nami schlebiając próżności. Pomyśl, daje Nam w chwili naszej nieuwagi. Daje wykrętnie Wśród tylu powikłań – że to dawanie na śmierć Zagłodzi pragnienie. Daje zbyt późno, 40 Gdy już nie wierzymy, albo wierzymy już tylko w pamięci Rozważającej minioną namiętność. Daje zbyt wcześnie W słabe ręce to, co uważamy za zbyteczne, Do chwili, gdy odmowa dania zrodzi strach. Pomyśl tylko, Ni męstwo, ani strach nie zbawią nas. Heroizm – Ojcem jest występków przeciwnych naturze. Do cnoty nas zmuszają nasze zbyt zuchwałe zbrodnie. Te łzy są otrząsane z drzewa, co zrodziło gniew. (T.S.Eliot:Gerontion) s.119.
osób to lubi