Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy tylko zobaczyłam tę książkę, wiedziałam że chcę ją przeczytać, właściwie nie mając najmniejszego pojęcia o czym ona jest. Jakby mnie wołała, żeby po nią sięgnąć. Też tak czasem macie? Najczęściej się nie mylę, trafiam dobrze. Jak było tym razem? Wystarczyło zaledwie kilka stron i już wiedziałam, że to był dobry wybór. Spodobał mi się język, jakim posługuje się autorka, aby opowiedzieć historię Weroniki, a ta porwała mnie bezgranicznie. Chciałam usiąść i czytać, dopóki nie dojdę do końca, jednocześnie chciałam cieszyć się nią jak najdłużej. Tomek znajduje w lesie młodą kobietę, nagą, brudną, zaplątaną w sidła. Mężczyzna zabiera ją do domu, nie przewidując co go czeka. Kim jest kobieta i co robiła w lesie? "Tomek wrócił z kawą. Weronika zerknęła na podzielone na kawałki ciasto. Zobaczyła w nim swoje nadzieje na czuły dzień z leśnikiem, teraz krwawiące malinami, pocięte obecnością kobiety, która omotała sobie Tomka wokół palca." To książka o kobietach, kobiecości, o poznaniu samej siebie, ale także o relacjach, trudach, przeszkodach, przyjaźni, o przemianie fizycznej i psychicznej człowieka. Podlasie, zioła, nalewki, zabobony, rytuały, zaklęcia, szeptuchy, natura, zwierzęta, to wszystko składa się na cudowną opowieść. Opowieść dla kobiet w każdym wieku, ale nie tylko dla żeńskiej części czytelniczej. Zastanawiam się, czy i ile jest we mnie z lisicy, a może drzemie we mnie inne zwierzę? Serdecznie polecam wam tę książkę, mnie urzekła, niech porwie i was.