Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Słowa potrafią mieć potężną moc, która potrafi zarówno tworzyć, jak i niszczyć docierając w najmroczniejsze z fragmentów duszy. Wyrażamy nimi nasze emocje, najskrytsze myśli i pragnienia, opisujemy w jaki sposób dostrzegamy wirujący obok świat. Można to robić w najróżniejszy sposób, ci wrażliwsi bardziej odczuwają ich znaczenie, zwykła chmura jest kłębowiskiem wspomnień, które zlepiają się w cały nieboskłon, ktoś inny popatrzy na nią i pomyśli, że może spadnie deszcz. Do której grupy ludzi należysz? Patrzysz i widzisz, czy spoglądasz i dostrzegasz coś więcej? "Są ludzie, których możemy nie widzieć latami, nie rozmawiać z nimi bardzo długi czas lub być oddaleni od nich setkami kilometrów, a mimo to - zawsze będziemy z nimi związani. Zupełnie tak, jakbyśmy w którymś momencie wymienili się fragmentami serc". Autorkę tego wyjątkowego zbioru przemyśleń Aleksandrę Steć dostrzegłam poprzez wędrówkę w książkowym instagramowym świecie bookstagramów. Kilka moich znajomych sięgnęło po nią starając się wyrazić swoje przemyślenia po lekturze, właśnie dzięki nim zdecydowałam się na to, aby pozwolić się porwać tej wędrówce myśli i czułych, jakże wrażliwych słów opisujących nasza rzeczywistość. Udało mi się to dzięki autorce, która zaprosiła mnie i wzięła za rękę w podróż po swoim świecie, otwierając umysł, abym mogła go zgłębić za co bardzo dziękuję. „Można dotknąć duszy. Pogłaskać serce. Sprawić, że z drobnych kawałków na nowo ułożymy całość”. Myślę, że każdy z nas na pewnym etapie swojego życia stara się zgłębić swoją naturę, nie każdemu się to udaje, na wszystko potrzeba czasu. Autorka w bardzo zgrabny i jednocześnie wrażliwy sposób przedstawia nam najcenniejsze myśli, które bez zwątpienia mogłyby się stać skarbnicą wiedzy, zdobić ręcznie robione zeszyty z sentencjami, czy być przekazywane przez babcie swoim wnukom, kiedy tego potrzebują. „Nie da się być szczęśliwym wśród toksycznych ludzi. To tak jakby zamknąć się w pomieszczeniu pełnym chemicznych oparów i pleśni i starać się swobodnie oddychać”. Bardzo podoba mi się sposób w jaki autorka postrzega świat, można w nim znaleźć wiele ciepłą i iskier optymizmu, a przede wszystkim nadziei na to, że nasz wygląda tak samo, tylko nie zawsze potrafimy wszystko dostrzec i cudownie dobrać w słowa. Styl Aleksandry Steć jest trudny do jednoczesnego opisania, ma w sobie magię, wrażliwość i spostrzegawczość. Bez zwątpienia autorka musi być bardzo dobrym obserwatorem życia i przemierzających je ludzi. „Dotyk twoich słów I” został podzielony na dwa rozdziały opisujące pory roku: „Lato – Masz zapach spełniających się marzeń” i „Jesień – Ludzie umierają w milczeniu, jak drzewa”, trafnie opisujące nurtujące w refleksyjny sposób myśli w formie krótkich form literackich. Autorce nie można zarzucić braku szczerości, czy otwartości. Całość została wzbogacona o niezwykłą i zarazem piękną w swojej prostocie okładkę, która sama przyciąga wzrok, kiedy umieściłam relację na stores interesowały się nią zagraniczne blogerki, które mnie obserwują, z którymi czasem wymieniam literackie doświadczenia. Myślę, że każdy z nas potrzebuje takiego czasu dla siebie, pełnego zadumy i warto go spędzić z twórczością Aleksandry Steć.