Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do lektury zachęciła mnie głównie okładka (oraz fajna czcionka - lubię takie),ale jest ona tylko częściowo zgodna z treścią. Napis "Wojna rozsądku z namiętnością" - podobnie; dla mnie to raczej wojna lęku z namiętnością. Ale to nic, i tak mi się ta książka podobała. Pierwsze ok. 30 stron nie nastawiło mnie co prawda dobrze, ale potem już poleciało, do tego stopnia, że pobiegłam wypożyczyć drugą część. W sumie trudno powiedzieć dlaczego, bo to jest mocno przeciętne powieścidełko, ale myślę, że zadziałała na mnie odpowiednia kombinacja treści, klimatu oraz stylu pisarskiego. Dodatkowo fakt, że z główną bohaterką mogę się (niestety) utożsamić w sporej części. Gdzieś tak do połowy książka jest luźniejsza, potem pojawia się takie psychologizowanie; bardzo dokładnie rozkmninane są stany emocjonalne bohaterki. Z kolei mniej więcej w ostatniej 1/3 książka zaczyna mocno przypominać harlekina, z nierealistycznie idealnym głównym bohaterem; to trochę zaniżyło moją ocenę, ale z drugiej strony wiadomo, że chciałoby się, żeby takie rzeczy działy się naprawdę, więc to jednak trochę działa... Miałam także odczucie, że wiek bohaterów został obniżony; oni powinni mieć tyle lat, co autorka, a sądząc po zdjęciu zamieszczonym na skrzydełku okładki, 28 lat skończyła już dawno temu.